Plakat w stylu vintage Wielka iluzja
Prix régulier €24,99 Prix réduit €21,99
Darmowa dostawa
Nie krępuj się! Nie pozostaje nic ale 20 dostępne egzemplarze!
20 zamówienia w ciągu ostatnich 24 godzin.
Dzięki temu wspaniałemu plakatowi iluzyjnemu La Grande na nowo odkryjesz jeden z najsłynniejszych filmów kina francuskiego. Niezbędne dla fanów!
- Charakterystyka papieru:
- 🎨 Canvas: światowy standard w zakresie drukowanie i imitujący wygląd „płótna”.
- Domyślnie plakat zawiera 4 cm biała ramka do oprawienia (ramka nie jest dołączona). Jeśli tego nie chcesz, wybierz opcję „bez białej ramki”.
- ✅ Rozmiar: dostępnych kilka opcji. ✅
- Wysoka odporność na promieniowanie UV.
- Jaskrawe kolory maksimum, bez odbić.
- Papier poddane recyklingowi, gwarantujące szacunek dla środowiska.
- Zapakowany plakat ostrożnie i dostarczono w formacie tuba ochronna na całkowita ochrona.
-
DARMOWA STANDARDOWA DOSTAWA.
⚠️ Ramka nie jest dołączona. ⚠️
Opis plakatu Wielka iluzja
La Grande Illusion to francuski film wojenny z 1937 roku w reżyserii Jeana Renoira, który napisał scenariusz wspólnie z Charlesem Spaakiem. Jest to adaptacja książki The Great Illusion z 1909 roku autorstwa brytyjskiego dziennikarza Normana Angela, która twierdzi, że wojna jest daremna ze względu na wspólne interesy gospodarcze wszystkich narodów europejskich. Z Jeanem Gabinem, Pierrem Freneuve, Erichem von Stroheimem i Ditą Parlo. Film opowiada o stosunkach klasowych, jakie rozwijają się pomiędzy małą grupą francuskich oficerów, którzy podczas I wojny światowej są jeńcami wojennymi i planują ucieczkę.
La Grande Chimère uznawana jest przez krytyków i historyków kina za jedno z arcydzieł kina francuskiego i jeden z najwspanialszych filmów, jakie kiedykolwiek powstały. Orson Welles powiedział kiedyś, że Wielka Chimera to jeden z dwóch filmów, które zabrał ze sobą „do arki”.
Magazyn Empire umieścił go na 35. miejscu na liście „100 najlepszych filmów kina światowego” w 2010 roku.
Podczas pierwszej wojny światowej dwóch francuskich lotników, arystokratyczny kapitan de Beauldier i porucznik Maréchal, wyrusza w lot, aby zbadać położenie niewyraźnego miejsca znalezionego na zdjęciach z poprzedniego rekonesansu powietrznego. Zostali zestrzeleni przez niemieckie samoloty, schwytani i przetrzymywani przez siły niemieckie. W ich obozie dowódca i arystokrata von Rauffenstein wysyła jednego ze swoich oficerów, aby ustalił, czy lotnicy są oficerami i jeśli tak, zaprosił ich na lunch. Podczas posiłku von Rauffenstein i Boeldieu odkrywają, że mają wspólnego znajomego, co jest ilustracją intymności, jeśli nie solidarności, między klasami wyższymi, która przekracza granice narodowe.
Boeldieu i Maréchal zostają następnie zabrani do obozu jenieckiego, gdzie spotykają grupę francuskich jeńców i urządzają przedstawienie przypominające vodvillaina po zdobyciu przez Niemców Fortu Douaumont podczas epickiej bitwy pod Verdun. W trakcie przedstawienia dociera wiadomość, że Francuzi odbili fort. Maréchal przerywa przedstawienie, a francuscy więźniowie spontanicznie pojawiają się, śpiewając Marsyliankę. Po tym zamieszaniu Maréchal zostaje umieszczony w lochu, gdzie okrutnie cierpi z powodu braku kontaktu z ludźmi i głodu, podczas gdy fort ponownie przechodzi z rąk do rąk. Boeldieu i Maréchal pomagają także swoim rodakom kopiącym tunel ewakuacyjny. Jednak na krótko przed jego zakończeniem wszyscy zostają przeniesieni do innych obozów. Marszałek, ponieważ nie mówi po angielsku, nie może zgłosić przybywającemu więźniowi brytyjskiemu istnienia tunelu.
Boeldieu i Maréchal są przenoszeni z obozu do obozu i ostatecznie trafiają do Wintersborn, górskiego więzienia-twierdzy prowadzonego przez Rauffensteina, który został bardzo ciężko ranny w walce i opuścił front.
W Wintersborn obaj mężczyźni znajdują współwięźnia, Rosenthala, bogatego francuskiego Żyda, który hojnie dzieli się otrzymywanymi paczkami żywnościowymi. Boeldieu wpada na pewien pomysł po uważnej obserwacji reakcji niemieckich strażników na sytuację awaryjną. Proponuje odwrócenie uwagi strażników na kilka minut niezbędnych do ucieczki Maréchala i Rosenthala. Po zamieszaniu wśród więźniów strażnicy zaganiają ich na dziedziniec twierdzy, gdzie odkrywają, że Boeldieu zniknął. Pojawia się na szczycie twierdzy, przyciągając uwagę niemieckich strażników, którzy zaczynają go gonić. W ten sposób Maréchal i Rosenthal znajdują okazję do wyskoczenia przez okno z liną i ucieczki.
Rauffenstein zabrania strażnikom strzelania do Boeldieu i prosi go o poddanie się. Boeldieu nie chce się poddać, a Rauffenstein strzela do niego, celując w nogi, ale ostatecznie uderza go w brzuch. W swoich ostatnich chwilach Boeldieu lamentuje, że ich użyteczność dla społeczeństwa (jako arystokratów) kończy się wraz z tą wojną. Żal mu Rauffensteina, który będzie musiał znaleźć nowy cel w wyłaniającym się porządku społecznym.
Maréchal i Rosenthal przemierzają niemiecką wieś, próbując dotrzeć do pobliskiej Szwajcarii. Rosenthal kontuzjuje nogę, spowalniając Maréchala. Znajdują schronienie na średniowiecznym gospodarstwie Niemki Elsy, która straciła męża w Verdun i trzech braci w bitwach, ironicznie określanych jako „nasze największe zwycięstwa”. Ukrywa je i nie zdradza, gdy natrafia na patrol armii niemieckiej. Maréchal zaczyna się w niej zakochiwać, a ona mu odpowiada, ale ostatecznie oboje rozstają się z poczuciem obowiązku w wysiłkach wojennych, gdy Rosenthal wraca do zdrowia po kontuzji. Maréchal deklaruje zamiar powrotu po wojnie do Elsy i jej córki Lotte.
Niemiecki patrol zbliża się do dwóch uciekinierów, gdy przecinają zaśnieżoną dolinę. Żołnierze oddali kilka strzałów, ale dowódca patrolu nakazał im się zatrzymać, twierdząc, że przedostali się do Szwajcarii. Wreszcie widzimy ich w oddali, w głębokim śniegu, zmierzających w stronę niepewnej przyszłości.
