Plakat w stylu vintage
Taksówkarz
Prix régulier
€24,99
Prix réduit
€21,99
Darmowa dostawa
Nie krępuj się! Nie pozostaje nic ale 20 dostępne egzemplarze!
20 zamówienia w ciągu ostatnich 24 godzin.
Odkryj taksówkarza i zanurz się w mrocznym i urzekającym świecie nowojorskiego taksówkarza, granego przez Roberta De Niro.
- Charakterystyka papieru:
- 🎨 Canvas: światowy standard w zakresie drukowanie i imitujący wygląd „płótna”.
- Domyślnie plakat zawiera 4 cm biała ramka do oprawienia (ramka nie jest dołączona). Jeśli tego nie chcesz, wybierz opcję „bez białej ramki”.
- ✅ Rozmiar: dostępnych kilka opcji. ✅
- Wysoka odporność na promieniowanie UV.
- Jaskrawe kolory maksimum, bez odbić.
- Papier poddane recyklingowi, gwarantujące szacunek dla środowiska.
- Zapakowany plakat ostrożnie i dostarczono w formacie tuba ochronnado całkowita ochrona.
-
DARMOWA STANDARDOWA DOSTAWA.
⚠️ Ramka nie jest dołączona. ⚠️
Opis tego plakatu taksówkarza
Taksówkarz to amerykański thriller psychologiczny w stylu neo-noir z 1976 roku, wyreżyserowany przez Martina Scorsese, napisany przez Paula Schradera, z Robertem De Niro, Jodie Foster, Cybill Shepherd, Harveyem Keitelem, Peterem Boyle, Leonardem Harrisem i Albertem Brooksem w rolach głównych. Akcja filmu rozgrywa się w podupadającym i moralnie zbankrutowanym Nowym Jorku po wojnie w Wietnamie. Film opowiada historię Travisa Bickle’a (De Niro), weterana pracującego jako taksówkarz, i pogarszającego się jego stanu psychicznego podczas nocnej pracy w mieście.
Inspirując się filmami „Niewłaściwy człowiek” (1956) i „Większy plusk” (1973), Scorsese chciał, aby film sprawiał widzom wrażenie snu. Zdjęcia do filmu rozpoczęły się latem 1975 roku w Nowym Jorku, pod okiem operatora Michaela Chapmana, a aktorzy zgodzili się na obniżki pensji, aby projekt mógł zostać ukończony przy niewielkim budżecie wynoszącym 1,9 miliona dolarów. Produkcja zakończyła się w tym samym roku. Bernard Herrmann skomponował muzykę do filmu, który miał być jego ostatnią ścieżką dźwiękową, ukończoną zaledwie kilka godzin przed śmiercią; film jest mu dedykowany.
Film wszedł do kin 7 lutego 1976 roku pod egidą Columbia Pictures i odniósł sukces krytyczny i komercyjny pomimo kontrowersji wokół graficznej przemocy na końcu filmu i roli dziecięcej prostytutki granej przez Fostera, następnie w wieku 12 lat. Film otrzymał wiele nagród, w tym Złotą Palmę na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1976 r. i cztery nominacje na 49. ceremonii rozdania Oscarów, w tym dla najlepszego filmu, najlepszego aktora pierwszoplanowego (dla De Niro) i najlepszej aktorki drugoplanowej (dla Foster). .
Chociaż taksówkarz wzbudził dalsze kontrowersje ze względu na rolę, jaką odegrał w motywowaniu Johna Hinckleya Jr. do próby zamachu na ówczesnego prezydenta Ronalda Reagana, film pozostał popularny i jest uważany za jeden z najważniejszych i najbardziej inspirujących kulturowo filmów swoich czasów. i jako jeden z najwspanialszych filmów, jakie kiedykolwiek powstały. W 2012 r. Wzrok i amp; Sound umieścił go na 31. miejscu wśród najlepszych filmów wszechczasów w swojej dziesięcioletniej ankiecie krytyków, obok Ojca chrzestnego II i na 5. miejscu wśród najlepszych filmów wszechczasów w ankiecie reżyserów. W 1994 roku Film został uznany przez Bibliotekę Kongresu Stanów Zjednoczonych za ważny „kulturowo, historycznie lub estetycznie” i został wybrany do zachowania w Krajowym Rejestrze Filmów.
Travis Bickle to 26-letni honorowo zwolniony weteran piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych i wojny w Wietnamie, który cierpi na zespół stresu pourazowego (PTSD) i mieszka samotnie w Nowym Jorku. Aby poradzić sobie z chroniczną bezsennością i samotnością, Travis podejmuje pracę nocnego taksówkarza. Często odwiedzał teatry pornograficzne na 42. Ulicy i prowadził pamiętnik, w którym świadomie starał się umieszczać aforyzmy w rodzaju: „zdrowy jesteś tylko wtedy, gdy czujesz się dobrze”. Jest zniesmaczony przestępczością i rozkładem miast, których jest świadkiem na Manhattanie, i marzy o pozbyciu się „ulicznych szumowin”.
Travis zakochuje się w Betsy, wolontariuszce kampanii senatora i kandydata na prezydenta Charlesa Palantine’a. Travis wchodzi do biura kampanii, w którym pracuje, i zaprasza ją na kawę, na którą ona się zgadza. Betsy przyznaje, że czuje szczególną więź z Travisem i zgadza się z nim umówić. Podczas randki Travis zabiera Betsy do kina porno, co ją obrzydza i powoduje, że wychodzi. Próbuje się z nią pogodzić, lecz na próżno. Wściekły wpada do biura kampanii, w którym pracuje, i zasypuje ją wyrzutami, po czym kazano mu opuścić.
W obliczu kryzysu egzystencjalnego i będąc świadkiem różnych aktów prostytucji w mieście, Travis zwierza się ze swoich brutalnych myśli koledze taksówkarzowi zwanemu Czarodziejem. Jednak Wizard odrzuca je i zapewnia go, że przez to przejdzie. Aby znaleźć ujście dla swojej wściekłości, Travis rozpoczyna intensywny program treningu fizycznego. Inny taksówkarz poleca czarnorynkowego handlarza bronią Easy Andy, od którego Travis kupuje cztery pistolety. W domu Travis ćwiczy dobywanie broni i modyfikuje ją tak, aby móc ją ukryć i szybko wyciągnąć z rękawa. Zaczyna uczestniczyć w wiecach Palantine, aby ocenić jego bezpieczeństwo. Pewnego wieczoru Travis strzela do mężczyzny, który próbował okraść sklep spożywczy prowadzony przez jednego z jego przyjaciół.
Podróżując po mieście Travis regularnie spotyka Iris, dziecięcą prostytutkę. Namawia ją i próbuje przekonać, żeby przestała się prostytuować. Wkrótce potem Travis obcina włosy w irokeza i bierze udział w wiecu publicznym, na którym planuje zamordować Palantine'a. Jednak zostaje przepędzony przez agentów tajnych służb, którzy widzą, jak rozpina kurtkę i wsuwa w nią rękę. Tego wieczoru Travis udaje się do burdelu, w którym pracuje Iris, i strzela do swojego alfonsa Sporta. Wchodzi do budynku i wdaje się w strzelaninę ze Sportem i jednym z klientów Iris, mafioso. Travis zostaje postrzelony kilka razy, ale udaje mu się zabić obu mężczyzn. Następnie walczy z bramkarzem, którego udaje mu się dźgnąć w rękę nożem znajdującym się w jego bucie, a którego wykańcza kulą w głowę. Travis próbuje popełnić samobójstwo, ale kończą mu się naboje. Ranny i zakrwawiony pada na sofę obok szlochającej Iris. Gdy policja przybywa na miejsce zdarzenia, majaczący Travis naśladuje gest strzelenia sobie palcem w głowę.
Travis zapada w śpiączkę z powodu odniesionych obrażeń. Prasa okrzyknęła go bohaterskim mścicielem i nie jest ścigany za morderstwa. Otrzymuje także list z podziękowaniami od ojca Iris. Po wyzdrowieniu Travis zapuszcza włosy i wraca do pracy, gdzie jako przechodzień spotyka Betsy; wymieniają serdeczne słowa, a Betsy zapewnia, że śledziła jego historię w gazetach. Travis podrzuca ją do domu, odmawia przyjęcia pieniędzy i wychodzi uśmiechnięty. Nagle staje się niespokojny, gdy zauważa coś w lusterku wstecznym.
