Plakat w stylu vintage
Mash
Prix régulier
€24,99
Prix réduit
€21,99
Darmowa dostawa
Nie krępuj się! Nie pozostaje nic ale 20 dostępne egzemplarze!
20 zamówienia w ciągu ostatnich 24 godzin.
Ten wspaniały plakat Mash będzie idealny do dekoracji dzięki swojemu oryginalnemu i burleskowemu stylowi!
- Charakterystyka papieru:
- 🎨 Canvas: światowy standard w zakresie drukowanie i imitujący wygląd „płótna”.
- Domyślnie plakat zawiera 4 cm biała ramka do oprawienia (ramka nie jest dołączona). Jeśli tego nie chcesz, wybierz opcję „bez białej ramki”.
- ✅ Rozmiar: dostępnych kilka opcji. ✅
- Wysoka odporność na promieniowanie UV.
- Jaskrawe kolory maksimum, bez odbić.
- Papier poddane recyklingowi, gwarantujące szacunek dla środowiska.
- Zapakowany plakat ostrożnie i dostarczono w formacie tuba ochronna na całkowita ochrona.
-
DARMOWA STANDARDOWA DOSTAWA.
⚠️ Ramka nie jest dołączona. ⚠️
Opis tego plakatu z miksem
M*A*S*H (stylizowany na ekranie jako MASH) to amerykańska czarna komedia wojenna z 1970 roku w reżyserii Roberta Altmana i napisana przez Ring Lardnera Jr. na podstawie powieści MASH: A Novel About Three Army Doctors (1968 ) Richarda Hookera. Ten film jest jedynym filmem fabularnym z serii M*A*S*H, który trafił do kin, a dla wytwórni 20th Century Fox stał się jednym z największych filmów początku lat 70.
Film przedstawia oddział personelu medycznego stacjonujący w Mobilnym Wojskowym Szpitalu Chirurgicznym (MASH) podczas wojny koreańskiej. W rolach głównych występują Donald Sutherland, Tom Skerritt i Elliott Gould, a także Sally Kellerman, Robert Duvall, René Auberjonois, Gary Burghoff, Roger Bowen, Michael Murphy oraz, w swoim debiucie filmowym, zawodowy piłkarz Fred Williamson. Choć akcja filmu toczy się wojna koreańska, podtekstem jest wojna w Wietnamie – wydarzenie aktualne w czasie, gdy film był kręcony. Twórca Doonesbury, Garry Trudeau, który widział ten film na studiach, powiedział, że M*A*S*H to „idealny na miarę tamtych czasów, a kakofonia amerykańskiej kultury została znakomicie odtworzona na ekranie”.
Film zdobył Grand Prix du Festival International du Film, później nazwaną Złotą Palmą, na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1970 roku. Film otrzymał pięć nominacji do Oscara, w tym dla najlepszego filmu, i zdobył nagrodę za najlepiej adaptowany scenariusz. W 1996 roku M*A*S*H znalazł się w corocznej selekcji 25 filmów dodanych do Krajowego Rejestru Filmów Biblioteki Kongresu, uznanych za „ważne kulturowo, historycznie lub estetycznie” i zalecanych do konserwacji. Filmoteka Akademii zachowała M*A*S*H w roku 2000.
Film stał się inspiracją dla serialu telewizyjnego M*A*S*H, emitowanego w latach 1972–1983. Gary Burghoff, który grał Radara O'Reilly’ego, był jedynym aktorem grającym główną postać, który pojawił się zarówno w filmie, jak i w serialu serial telewizyjny. Altman gardził serialem telewizyjnym, nazywając go „przeciwieństwem tego, co próbowaliśmy zrobić” w filmie.
W 1951 roku do 4077. mobilnego szpitala chirurgicznego armii w Korei Południowej przydzielono dwóch nowych chirurgów, „Hawkeye” Pierce i „Duke” Forrest, którzy przybyli jeepem skradzionym armii. Są nieposłuszni, kobieciarze i nie przestrzegają zasad, ale szybko dają się poznać jako świetni chirurdzy bojowi. Inne postacie, które już stacjonowały w obozie, to nieudolny dowódca Henry Blake, jego niezwykle kompetentny główny urzędnik Radar O'Reilly, dentysta Walter „Bezbolesny Polak” Waldowski, niekompetentny i nadęty chirurg Frank Burns oraz kapelan kontemplacyjny, ojciec Mulcahy.
Główni bohaterowie obozu podzieleni są na dwie frakcje. Rozgniewani religijnym zapałem Franka Hawkeye i Duke namawiają Blake'a do zmiany namiotów, aby nowo przybyły chirurg klatki piersiowej, traper John McIntyre, mógł się wprowadzić. Trzej lekarze („Baśnioni”, od pseudonimu ich namiotu) nie szanują protokołu wojskowego, ponieważ zostali powołani do wojska i mają skłonność do płatania figli, zadawania się z kobietami i picia dużych ilości alkoholu. Frank jest surowym oficerem wojskowym, który chce, aby wszystko zostało zrobione sprawnie i zgodnie z przepisami, podobnie jak Margaret Houlihan, która została przydzielona do 4077. pułku jako główna pielęgniarka. Łączy ich szacunek dla zasad i rozpoczyna sekretny romans. Z pomocą Radara Swampmen przemycają mikrofon do namiotu, w którym para uprawia seks i transmituje swoją namiętność przez obozowy system nagłaśniający, zawstydzając ich i zyskując przydomek „Gorące usta”. Następnego ranka Hawkeye namawia Franka do zaatakowania go, w wyniku czego ten ostatni zostaje wysłany z obozu na ocenę psychiatryczną. Później, gdy Hot Lips bierze prysznic, Swampmen żartują jej, zdejmując klapy namiotu i odsłaniając jej nagie ciało, aby rozstrzygnąć zakład, czy jest naturalną blondynką, czy nie. Wściekły i zawstydzony Hot Lips krzyczy na Blake’a, aby pozwolił swoim pracownikom szaleć i nie karcił go.
Bezbolesny, określany jako „najlepiej wyposażony dentysta w armii” i „dentysta Don Juan z Detroit”, wpada w depresję po incydencie impotencji i ogłasza zamiar popełnienia samobójstwa, wierząc, że stał się homoseksualistą. Ludzie z bagien zgadzają się pomóc mu w podjęciu działań, wyprawiając ucztę przypominającą Ostatnią wieczerzę Leonarda da Vinci, organizując dla ojca Mulcahy bezbolesne rozgrzeszenie i komunię oraz dostarczając jej „czarną kapsułkę” (właściwie pigułkę nasenną), aby mu pomóc podjąć działania. Hawkeye przekonuje piękną porucznik „Dish” Schneider – która pozostała lojalna wobec męża i jest przenoszona do Stanów Zjednoczonych w celu zwolnienia – aby spędziła noc z Painless i rozwiała jej obawy dotyczące jej „utajonego homoseksualizmu”. Następnego ranka Painless wróciła do swojego zwykłego dobrego nastroju, a uśmiechnięta Dish opuszcza obóz na pokładzie helikoptera, aby rozpocząć podróż do domu.
Traper i Hawkeye zostają wysłani do Japonii z tymczasowym zadaniem, aby zoperować syna kongresmena i, miejmy nadzieję, zagrać w golfa. Jeżeli następnie dokonują nieautoryzowanej operacji na miejscowym niemowlęciu, komendant szpitala wszczyna postępowanie dyscyplinarne za niewłaściwe wykorzystanie zasobów armii. Traper używa gazu znieczulającego, aby uśpić dowódcę. Wykorzystując inscenizowane zdjęcia przedstawiające go, jak budzi się w łóżku z prostytutką, szantażują go, aby milczał.
Po powrocie do obozu Blake i generał Hammond organizują mecz piłki nożnej pomiędzy 4077. a 325. Szpitalem Ewakuacyjnym i obstawiają kilka tysięcy dolarów na jego wynik. Zgodnie z sugestią Hawkeye'a Blake prosi, aby konkretny neurochirurg - dr Oliver Harmon „Spearchucker” Jones, były zawodowy piłkarz drużyny San Francisco 49ers - został przeniesiony do 4077. jako członek drużyny. Eagleeye sugeruje również, aby Blake postawił połowę swoich pieniędzy z góry i nie dopuścił Jonesa do pierwszej połowy meczu. 325. zdobywa punkty łatwo i wielokrotnie, nawet po 4077. narkotyku jeden ze swoich gwiazdorskich graczy, aby go obezwładnić, Hammond pewnie oferuje wysokie kursy, przeciwko którym Blake stawia resztę swoich pieniędzy. Jones rozpoczyna drugą połowę, która szybko zmienia się w grę „każdy na każdego”, a 4077. udaje się wyrzucić z boiska drugiego gracza z 325., zanim wygrywa dzięki ostatniej sztuczce ręki.
Wkrótce po meczu Hawkeye i Duke otrzymują rozkaz wypisania ze szpitala i zaczynają wracać do domu skradzionym Jeepem, którym przybyli
