Plakat w stylu vintage
Requiem dla snu
Prix régulier
€24,99
Prix réduit
€21,99
Darmowa dostawa
Nie krępuj się! Nie pozostaje nic ale 20 dostępne egzemplarze!
20 zamówienia w ciągu ostatnich 24 godzin.
Odkryj poruszający plakat „Requiem dla snu” – filmu, który oddaje istotę ludzkiego doświadczenia. Zanurz się w wirze intensywnych emocji dzięki temu mistrzowskiemu dziełu kinematograficznemu.
- Charakterystyka papieru:
- 🎨 Canvas: światowy standard w zakresie drukowanie i imitujący wygląd „płótna”.
- Domyślnie plakat zawiera 4 cm biała ramka do oprawienia (ramka nie jest dołączona). Jeśli tego nie chcesz, wybierz opcję „bez białej ramki”.
- ✅ Rozmiar: dostępnych kilka opcji. ✅
- Wysoka odporność na promieniowanie UV.
- Jaskrawe kolory maksimum, bez odbić.
- Papier poddane recyklingowi, gwarantujące szacunek dla środowiska.
- Zapakowany plakat ostrożnie i dostarczono w formacie tuba ochronna na całkowita ochrona.
-
DARMOWA STANDARDOWA DOSTAWA.
⚠️ Ramka nie jest dołączona. ⚠️
Opis tego plakatu Requiem dla snu
Requiem dla snu to amerykański dramat psychologiczny z 2000 roku wyreżyserowany przez Darrena Aronofsky'ego, z Ellen Burstyn, Jaredem Leto, Jennifer Connelly, Christopherem McDonaldem i Marlonem Wayansem w rolach głównych. Film powstał na podstawie powieści Huberta Selby’ego Jr. z 1978 roku pod tym samym tytułem, z którym Aronofsky napisał scenariusz. Film przedstawia cztery postacie dotknięte uzależnieniem od narkotyków oraz to, jak zmienia to ich stan fizyczny i emocjonalny. Uzależnienia więzią ich w świecie iluzji i rozpaczy. W miarę rozwoju filmu stan każdej postaci ulega pogorszeniu, a ich rzeczywistość zostaje opanowana przez iluzję, co prowadzi do katastrofy.
Powieść Selby'ego została zamówiona przez Aronofsky'ego i producenta Erica Watsona. Selby zawsze miał zamiar zaadaptować powieść na ekran, ponieważ scenariusz napisał wiele lat przed zwróceniem się do niego Aronofsky'ego. Aronofsky był entuzjastycznie nastawiony do historii i wspólnie z Selbym opracował scenariusz, pomimo początkowych trudności w uzyskaniu finansowania na produkcję filmu. On i obsada rozmawiają o filmie ogólnie o uzależnieniach, nie tylko o narkotykach, oraz o tym, jak próby realizacji marzeń mogą podsycić uzależnienie, poruszając temat samotności i unikania rzeczywistości na różne sposoby. Główne zdjęcia kręcono w Brooklynie w stanie Nowy Jork od kwietnia do czerwca 1999 r. W procesie postprodukcji muzykę skomponował Clint Mansell, a montażem zajmował się Jay Rabinowitz.
Film miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2000 r. i został wybrany jako zgłoszenie pozakonkursowe, a jego premiera kinowa w Stanach Zjednoczonych miała miejsce 6 października 2000 r. nakładem Artisan Entertainment. Spotkał się z pozytywną reakcją krytyków, chociaż nie radził sobie dobrze w kasie. Chwalono styl wizualny, reżyserię, scenariusz, montaż, ścieżkę dźwiękową, obsadę, głębię emocjonalną i tematykę filmu, a Burstyn otrzymała nominację do Oscara dla najlepszej aktorki.
Sara Goldfarb, wdowa mieszkająca samotnie w mieszkaniu w Brighton Beach, spędza czas oglądając telewizję. Jego syn Harry jest uzależniony od heroiny, podobnie jak jego dziewczyna Marion i przyjaciel Tyrone. Cała trójka zażywa heroinę, próbując spełnić swoje marzenia; Harry i Marion planują otworzyć sklep z odzieżą według projektów Marion, podczas gdy Tyrone szuka zgody matki i ucieczki z getta. Kiedy Sara odbiera telefon z informacją, że została zaproszona do swojego ulubionego teleturnieju, rozpoczyna restrykcyjną dietę, próbując zmieścić się w czerwoną sukienkę, którą miała na sobie na zakończenie szkoły przez Harry'ego
Za radą swojej przyjaciółki Rae Sara odwiedza lekarza, który przepisuje jej amfetaminę, aby kontrolować jej apetyt. Zaczyna szybko tracić na wadze i jest podekscytowana ilością energii, którą ma. Kiedy Harry rozpoznaje oznaki jej nadużywania narkotyków i błaga ją, aby przestała brać amfetaminę, Sara upiera się, że szansa na pojawienie się w telewizji i zwiększony podziw wśród przyjaciół, Ady i Rae, to powody, dla których chce żyć. Z biegiem czasu Sara wpada w szał, czekając na zaproszenie, i zwiększa dawkę, co powoduje u niej rozwój psychozy amfetaminowej.
Tyrone zostaje złapany w strzelaninie pomiędzy handlarzami narkotyków a mafią sycylijską i pomimo swojej niewinności zostaje aresztowany. Harry musi wykorzystać większość zaoszczędzonych pieniędzy na wpłacenie kaucji. W wyniku wojny gangów lokalne zapasy heroiny stają się ograniczone i nie mogą znaleźć żadnej do kupienia. W końcu Tyrone słyszy o dużej dostawie z Florydy do Nowego Jorku, ale cena się podwoiła, a minimalne ryzyko zakupu jest wysokie. Harry zachęca Marion do podjęcia pracy seksualnej, szczególnie w przypadku jej klienta, psychiatry Arnolda. To żądanie, w połączeniu z narastającymi objawami odstawienia, obciąża ich związek.
Zwiększona dawka amfetaminy dla Sary zniekształca jej poczucie rzeczywistości i zaczyna mieć halucynacje, że jest wyśmiewana przez gospodarza programu telewizyjnego i publiczność oraz atakowana przez jej lodówkę. Sara ucieka ze swojego mieszkania i udaje się do biura agencji castingowej na Manhattanie, aby potwierdzić, kiedy będzie w telewizji. Zaburzony stan Sary powoduje, że zostaje umieszczona na oddziale psychiatrycznym, gdzie nie reaguje na różne leki. Zamiast tego przeszła terapię elektrowstrząsową. Gdy dostawa heroiny zamienia się w bójkę, Harry i Tyrone udają się do Miami, aby kupić heroinę bezpośrednio od hurtownika. Jednak w ramieniu Harry'ego w wyniku zażywania heroiny wdała się gangrena, więc oboje zatrzymują się w szpitalu. Lekarz zdaje sobie sprawę, że Harry jest narkomanem i wzywa policję, co prowadzi do aresztowania Harry'ego i Tyrone'a.
Po powrocie do Nowego Jorku zdesperowana Marion zaczyna pracować dla alfonsa Big Tima i bierze udział w seksie grupowym za narkotyki. Leczenie Sary pozostawia ją w stanie katatonicznym, niemal wegetatywnym, ku przerażeniu jej przyjaciół, Ady i Rae, które płaczą i próbują się pocieszyć na ławce w parku przed szpitalem. Ramię Harry'ego zostaje amputowane powyżej łokcia i wybucha płaczem, gdy zdaje sobie sprawę, że Marion go nie odwiedzi. Tyrone jest poddawany wyczerpującej pracy i przemocy psychicznej ze strony rasistowskich strażników więziennych, a jednocześnie przechodzi bolesne odstawienie heroiny. Marion wraca do domu i kładzie się na kanapie, trzymając w ręku wynik heroiny, otoczona pomarszczonymi i wyrzuconymi ubraniami. Każda z czterech postaci zwija się w pozycję embrionalną. Sara wyobraża sobie siebie jako piękną zwyciężczyni teleturnieju, a Harry – żonaty i odnoszący sukcesy – przybywa jako gość. Sara i Harry całują się czule.
