Plakat w stylu vintage
Kiedy orły atakują
Prix régulier
€24,99
Prix réduit
€21,99
Darmowa dostawa
Nie krępuj się! Nie pozostaje nic ale 20 dostępne egzemplarze!
20 zamówienia w ciągu ostatnich 24 godzin.
Odkryj na nowo ten klasyczny film z Clintem Eastwoodem i Richaradem Butonem w rolach głównych dzięki temu wspaniałemu plakatowi filmowemu Kiedy orły uderzają!
- Charakterystyka papieru:
- 🎨 Canvas: światowy standard w zakresie drukowanie i imitujący wygląd „płótna”.
- Domyślnie plakat zawiera 4 cm biała ramka do oprawienia (ramka nie jest dołączona). Jeśli tego nie chcesz, wybierz opcję „bez białej ramki”.
- ✅ Rozmiar: dostępnych kilka opcji. ✅
- Wysoka odporność na promieniowanie UV.
- Jaskrawe kolory maksimum, bez odbić.
- Papier poddane recyklingowi, gwarantujące szacunek dla środowiska.
- Zapakowany plakat ostrożnie i dostarczono w formacie tuba ochronnado całkowita ochrona.
-
DARMOWA STANDARDOWA DOSTAWA.
⚠️ Ramka nie jest dołączona. ⚠️
Opis tego plakatu filmowego Kiedy orły uderzają
When the Eagles Strike to brytyjsko-amerykański film wojenny o charakterze szpiegowskim z 1968 roku. Akcja filmu, którego akcja rozgrywa się podczas II wojny światowej, został zaadaptowany na ekran przez amerykańskiego reżysera Briana G. Huttona na podstawie „scenariusza Alistaira MacLeana”. Specjalny zespół brytyjskiego wywiadu ma za zadanie uwolnić amerykańskiego generała przetrzymywanego w niewoli w Niemczech.
Film oparty jest na nazistowskiej plotce propagandowej, która utrzymywała się długo po wojnie, a mianowicie, że w Alpach przebywał potężny niemiecki arsenał i liczny personel wojskowy. W związku z tą plotką amerykański atak na Rzeszę Niemiecką w 1944 r. nie skupiał się na stolicy Berlinie, ale na południowych Niemczech. Szacunek ten jest błędny: w Alpach nie było tajnego niemieckiego obozu wojskowego i nie był to powód, dla którego Amerykanie nie pomaszerowali bezpośrednio na Berlin.
Zima 1943/44: Podczas drugiej wojny światowej amerykański generał brygady George Carnaby był jednym z najwyższych rangą oficerów zaangażowanych w planowanie D-Day. Zginął w katastrofie lotniczej. Podczas lotu na Kretę jego samolot został zestrzelony, a Carnaby dostał się do niewoli. Aby przesłuchać go w sprawie rychłej inwazji aliantów, Wehrmacht zabrał go do siedziby Niemieckiego Korpusu Alpejskiego, do silnie ufortyfikowanego zamku „Schloss Adler”. Specjalna jednostka brytyjska dowodzona przez majora Johna Smitha ma za zadanie uwolnić Carnaby’ego, aby nie ujawnił żadnych ważnych informacji. Wybrani żołnierze są instruowani przez pułkownika Wyatta Turnera i admirała Rollanda z wywiadu MI6. Amerykański porucznik Morris Schaffer z Rangersów Armii Stanów Zjednoczonych zostaje przydzielony do dowództwa jako elitarny wojownik. Agentka Mary Ellison, przydzielona do sektora operacyjnego MI6, potajemnie towarzyszy misji; o jej obecności wie tylko Smith, z którym jest w związku.
Pod osłoną zmierzchu Smith i jego zespół przelatują na spadochronie nad Alpami. Niedługo potem znaleźli martwego radiooperatora komanda; Smith zdaje sobie sprawę, że ma złamany kark. Przebrani za niemieckich żołnierzy udają się do gospody w sąsiedniej wsi Werfen. Smith na krótko opuszcza budynek, aby odbyć tajną rozmowę z brytyjskim agentem, który pracuje w zajeździe pod nazwiskiem „Heidi”. Tymczasem drugi członek jednostki zostaje zabity. Po powrocie do gospody Smith i jego ludzie zostają aresztowani pod jakimś pretekstem. Podczas jazdy samochodem na przesłuchanie Smith i Schaffer, którzy zostali oddzieleni od pozostałych trzech mężczyzn, zdołali zabić swoich strażników. Z pewnym wysiłkiem udaje im się dostać do zamku, do którego można dostać się jedynie kolejką linową. W zadaniu pomaga im agentka Ellison, która dostała pracę jako służąca na zamku.
Tam Smith i Schaffer przedstawiają się niemieckiemu dowódcy i obserwują, jak generał Rosemeyer i SS-Standartenführer Kramer przesłuchują amerykańskiego generała Carnaby'ego. Następnie dowiadują się, że trzej pozostali ocalali z komanda wyzwoleńczego to niemieccy agenci, którzy przeniknęli do armii brytyjskiej. Smith i Schaffer zaskakują rundę i udaje im się rozbroić Niemców. Ale ku zaskoczeniu wszystkich, Smith trzyma na dystans także Schaffera swoją bronią. Podaje się za majora Johanna Schmidta, członka wojskowej służby obrony Wehrmachtu. Uniemożliwiłby uwolnienie generała, który w rzeczywistości jest amerykańskim aktorem nazwiskiem Cartwright Jones i oskarża trzech niemieckich szpiegów o faktyczną pracę dla Anglii. Na potwierdzenie swoich słów został on telefonicznie zidentyfikowany przez niemieckiego majora we Włoszech, któremu pod tą tożsamością przekazał nieaktualne informacje. Jako kolejny dowód pisze Kramerowi nazwisko swojego przełożonego, najwyższego rangą niemieckiego szpiega w Anglii, co Standartenführer potwierdza jako prawidłowe. Ponadto nakazuje trzem rzekomym uciekinierom spisanie nazwisk ich agentów w Anglii w celu porównania ich z jego listą. Jednak w innym zaskakującym zwrocie okazuje się, że takiej listy nie ma. Smith nie pracuje dla Niemców, ani trzej niemieccy agenci nie uciekli, ale Brytyjczycy zdemaskowali ich i przydzielono specjalnie do tej misji. Celem misji nie było uratowanie tzw. generała, ale wykrycie podwójnych agentów brytyjskich tajnych służb MI6. Dzieje się tak, ponieważ listy zdrajców odnotowane przez trzech niemieckich szpiegów znajdują się teraz w posiadaniu Smitha.
Tymczasem Sturmbannführer Gestapo-SS von Hapen, który po rozmowie z agentem Ellisonem nabrał podejrzeń, wkracza w sam środek sytuacji, która nasila się i podczas której wszyscy niemieccy oficerowie są Ty. Smith i Schaffer uciekają z Jonesem i Ellisonem oraz trzema związanymi niemieckimi podwójnymi agentami, a kilka zaplanowanych wcześniej przez grupę eksplozji sieje zamieszanie. Podczas ucieczki wszyscy trzej niemieccy szpiedzy giną. Ścigana przez Niemców grupa udała się na lotnisko wojskowe w Oberhausen omnibusem wyposażonym w pług odśnieżający. Dzięki kolejnym eksplozjom i wymianie ognia w końcu udało im się zgubić prześladowców. Na lotnisku zabiera ich Ju 52, najwyraźniej przechwycony przez tajne służby, z pułkownikiem Turnerem osobiście na pokładzie. Podczas lotu powrotnego do Anglii Smith wyjawił swojemu przełożonemu nazwisko najlepszego szpiega Niemiec: samego Turnera. Zdemaskowany w ten sposób podwójny agent, który w konsekwencji stanąłby przed sądem wojskowym, chce oszczędzić sobie przejścia na szafot i prosi Smitha o alternatywę. Za zgodą tego ostatniego popełnił samobójstwo skacząc z samolotu bez spadochronu.
