Plakat w stylu vintage
Film Mary Poppins
Prix régulier
€24,99
Prix réduit
€21,99
Darmowa dostawa
Nie krępuj się! Nie pozostaje nic ale 20 dostępne egzemplarze!
20 zamówienia w ciągu ostatnich 24 godzin.
Wielbiciele komedii muzycznych i Disneya będą w niebie dzięki temu plakatowi filmowemu Mary Poppins w połyskujących kolorach retro!
- Charakterystyka papieru:
- 🎨 Canvas: światowy standard w zakresie drukowanie i imitujący wygląd „malowania na płótnie”.
- Domyślnie plakat zawiera 4 cm biała ramka do oprawienia (ramka nie jest dołączona). Jeśli tego nie chcesz, wybierz opcję „bez białej ramki”.
- ✅ Rozmiar: dostępnych kilka opcji. ✅
- Wysoka odporność na promieniowanie UV.
- Jaskrawe kolory maksimum, bez odbić.
- Papier poddane recyklingowi, gwarantujące szacunek dla środowiska.
- Zapakowany plakat ostrożnie i dostarczono w formacie tuba ochronna na całkowita ochrona.
-
DARMOWA STANDARDOWA DOSTAWA.
⚠️ Ramka nie jest dołączona. ⚠️
Opis tego plakatu filmowego Mary Poppins
Mary Poppins to muzyczny film fantasy w reżyserii Roberta Stevensona, wyprodukowany przez Walta Disneya i zawierający piosenki napisane przez braci Sherman, wydany w 1964 roku. Scenariusz, napisany przez Billa Walsha i Dona DaGradiego, oparty jest na serialu Mary Powieści Poppinsa napisane przez Pamelę Lyndon Travers. W filmie, który zawiera sceny łączące materiał filmowy i animację, występuje Julie Andrews w roli Mary Poppins, magicznej niani, która odwiedza dysfunkcyjną rodzinę w Londynie i wykorzystuje swój niepowtarzalny styl, aby poprawić życie rodziny. W obsadzie znaleźli się także między innymi Dick Van Dyke, David Tomlinson i Glynis Johns. Został nakręcony w całości w Walt Disney Studios w Burbank w Kalifornii, z pomalowanymi planami Londynu.
Odniósł ogromny sukces i był nominowany do trzynastu Oscarów, w tym dla najlepszego filmu, co jest rekordem, którego nie pobił żaden inny film wyprodukowany przez Walt Disney Studios. Zdobył pięć nagród: najlepsza aktorka dla Julie Andrews, najlepszy montaż, najlepszy wynik, najlepsze efekty wizualne i najlepsza oryginalna piosenka dla Chim Chim Cher-ee. W 2006 roku zajął 6. miejsce na liście najlepszych amerykańskich musicali Amerykańskiego Instytutu Filmowego2. W 2013 roku film został wpisany przez Bibliotekę Kongresu do Krajowego Rejestru Filmów jako „ważny kulturowo, historycznie lub estetycznie”3. Mary Poppins uznawana jest za ukoronowanie kariery Walta Disneya i jako jedyny z jego filmów zdobył za jego życia nominację do Oscara w kategorii najlepszy film.
W edwardiańskim Londynie w latach 1910. ostatnia niania Banksów, Katie Nanna, opuszcza swoją placówkę, podczas gdy Jane i Michael (dzieci George'a i Winifred Banks) uciekają po raz czwarty w ciągu tygodnia.
George (ojciec Jane i Michaela) wraca z pracy do domu, a Winifred (matka) wyjawia mu, że dzieci zniknęły. Z dziećmi przyjeżdża policja, która prosi ojca o pomoc w naprawie uszkodzonego latawca, ten jednak odmawia i w bardzo autorytarny sposób ogłasza zastępczą nianię. Jane i Michael piszą list, prosząc o miłą, współczującą osobę, ale George podrze gazetę i wrzuci ją do kominka, bo uważa, że to głupie, i prosi o numer telefonu „Timesa” w celu zamieszczenia ogłoszenia. Niezauważone resztki banknotu spływają kominem.
Następnego dnia przyjeżdża Mary Poppins, miła i współczująca niania. Wracając do pracy niani, George ze zdziwieniem zauważa, że trzyma w rękach zrekomponowane fragmenty podartej przez niego reklamy. Ta prowokacyjna nowa niania opisuje siebie jako stanowczą nianię, która określi zasady gry z dziećmi. Podczas gdy George wciąż jest zakłopotany, Mary rozpoczyna pracę, twierdząc, że pozostanie w firmie na tygodniowy okres próbny, zanim podejmie decyzję, czy przyjąć to stanowisko na stałe. Kiedy dołącza do dzieci, są one zdumione tym, co Mary Poppins ma w walizce z nieskończoną liczbą akcesoriów i magią, która ją zamieszkuje.
Po posprzątaniu pokoju Jane i Michael zjeżdżają po poręczy schodów i wybierają się na spacer po parku. W ten sposób spotykają Berta przy wejściu do parku. Bert pracuje teraz jako projektant, rysuje kolorowe kredy na chodniku, a kiedy widzi cień Mary Poppins, zaczyna rysować sylwetkę. W tym miejscu Mary Poppins wykorzystuje jeden z rysunków Berta jako bramę do animowanego pola. Na rysunku dzieci podążają ścieżką do wesołego miasteczka, podczas gdy Mary i Bert spacerują po okolicy, podczas którego Bert tańczy w restauracji na świeżym powietrzu z czterema kelnerami-pingwinami. Mary Poppins i Bert dołączają do dzieci na karuzeli. Kwartet kończy się wyścigiem konnym, który Mary wygrywa. To tutaj Mary Poppins po raz pierwszy użyła absurdalnego słowa „supercalifragilisticoespialidoso”. Wyjazd zostaje przerwany przez burzę, która wymazuje rysunek kredą i odsyła podróżnych z powrotem do parku.
Po posprzątaniu pokoju Jane i Michael zjeżdżają po poręczy schodów i wybierają się na spacer po parku. W ten sposób spotykają Berta przy wejściu do parku. Bert pracuje teraz jako projektant, rysuje kolorowe kredy na chodniku, a kiedy widzi cień Mary Poppins, zaczyna rysować sylwetkę. W tym miejscu Mary Poppins wykorzystuje jeden z rysunków Berta jako bramę do animowanego pola. Na rysunku dzieci podążają ścieżką do wesołego miasteczka, podczas gdy Mary i Bert spacerują po okolicy, podczas którego Bert tańczy w restauracji na świeżym powietrzu z czterema kelnerami-pingwinami. Mary Poppins i Bert dołączają do dzieci na karuzeli. Kwartet kończy się wyścigiem konnym, który Mary wygrywa. To tutaj Mary Poppins po raz pierwszy użyła absurdalnego słowa „supercalifragilisticoespialidoso”. Wyjazd zostaje przerwany przez burzę, która wymazuje rysunek kredą i odsyła podróżnych z powrotem do parku.
Przed snem dzieci pytają Mary Poppins, jak długo z nimi zostanie, a ona zgadza się zostać, dopóki nie zmieni się wiatr. Następnie stanowczo odrzuca myśl, że wygrała wyścigi konne w kraju, ale dzieci są bardzo niespokojne po tym, co zobaczyły tego dnia i nie chcą iść spać, ale ona kołysze je kołysanką, której tekst mówcie dokładnie o tym, co chcą w tej chwili zrobić, czyli nie zasnąć, nawet jeśli nadchodzi pora snu.
Następnego dnia odwiedzają Alberta, wujka Mary Poppins, gdy dowiadują się, że jego nieprzerwany śmiech sprawił, że uniósł się do sufitu. Dołączają do niego na przyjęciu herbacianym na dachu jego domu, opowiadając sobie różne dowcipy, chociaż Mary Poppins uważa to za śmieszne. Jedynym sposobem, w jaki mogą się zniechęcić, jest myślenie o czymś smutnym, ale nie mogą tego zrobić, ponieważ znów zaczynają myśleć o czymś szczęśliwym. Kiedy Mary Poppins stanowczo mówi, że nadszedł czas, aby wszyscy wrócili do domu, wujek Albert zasmuca się, mimo że Jane i Michael obiecują, że wrócą. Bert próbuje mu opowiedzieć dowcip, żeby go pocieszyć, ale mu się to nie udaje i też zalewa się łzami.
George’a wydaje się coraz bardziej znudzić opowieściami o przygodach swoich dzieci, ale Mary Poppins z łatwością udaremnia jego próbę surowego pouczenia go, że powinien zaszczepić swoim dzieciom dyscyplinę i porządek w ramach planu zabrania ich ze sobą do banku. Po drodze, mijając Katedrę św. Pawła, zauważają obecność gołębicy, proszą ojca, aby wysłuchał, co mówi kobieta, która prosi ich o zakup karmy dla gołębi. Dzieci próbują mu powiedzieć, co mówi niania, ale George jedynie wyraża swój brak zainteresowania tym, co mówi Mary Poppins.
Po przybyciu do banku pan Dawes Jr. i pan Dawes senior (właściciele banku, w którym pracuje George) próbują przekonać Michaela, aby wpłacił swoje dwa grosze do banku, śpiewając piosenkę, w której opowiadają o rzeczy, które będzie miał, jeśli nie roztrwoni pieniędzy do tego stopnia, że wyrwie je z rąk, nie czekając na jego pozwolenie. Kiedy Michael protestuje, pozostali klienci nie rozumieją jego krzyków, a w banku panuje ogromne zamieszanie, które zmusza do zaprzestania działalności, bo nagle wszyscy, którzy zainwestowali tam swoje pieniądze, zaczynają domagać się ich odzyskania. Strażnik bankowy (Jimmy Logan) ściga dzieci, które ostatecznie uciekają przez londyńskie slumsy. Na szczęście spotykają Berta, który został kominiarzem. Bezpiecznie zabiera je do domu, po wyjaśnieniu im, że ich ojciec ich nie nienawidzi, ale ma swoje problemy i że w przeciwieństwie do dzieci może liczyć tylko na siebie.
W domu Winifred zatrudnia Berta do czyszczenia rodzinnego kominka i opiekowania się dziećmi. Mary Poppins przyjeżdża po dniu wolnym i ostrzega przed niebezpieczeństwami związanymi z tą czynnością, ale jest już za późno, ponieważ dzieci zostają wciągnięte przez komin na dach. Bert i Mary podążają za nimi i zwiedzają dachy Londynu, co kończy się radosnym tańcem z innymi kominiarzami Berta. Admirał Boom, myląc ich z Hotentotami, odpala grad fajerwerków, który wysyła całą grupę z powrotem do komina, który okazuje się być kominem Banksów. Podczas gdy wszyscy w domu tańczą, George wraca do domu, wysyłając pomocników Berta na ulicę, gdzie znikają.
George złości się i zastanawia się, co się dzieje, na co Mary Poppins odpowiada, że nigdy nikomu się nie tłumaczy. Następnie George odbiera telefon z pracy nakazujący mu natychmiastowy powrót w celu podjęcia działań dyscyplinarnych. Gdy George zbiera siły i obwinia Mary Poppins za wszystkie swoje nieszczęścia, Bert zwraca uwagę, że chociaż George stara się zarobić na życie, Jane i Michael są dziećmi i musi być częścią ich dzieciństwa, zanim przestaną dorosnąć. Jane i Michael przepraszają, a Michael daje jej swoje pieniądze w nadziei, że to poprawi wszystko. George łaskawie przyjmuje ofertę.
George spaceruje samotnie nocnymi ulicami Londynu, zauważając kilka otaczających go budynków, takich jak katedra i schody, przy których wcześniej siedziała Kobieta-Gołąb. W banku przeszedł uroczystą degradację i został zwolniony za spowodowanie pierwszego od 1773 r. napadu na bank (bank przekazał pieniądze na transport herbaty zniszczony podczas buntu herbacianego w Bostonie). Jednak po wezwaniu do złożenia oświadczenia George mówi „supercalifragilisticoespialidoso” i daje Dawesowi ciasto swojego syna, opowiada jeden z dowcipów wujka Alberta i szczęśliwie odchodzi. Dawes Senior pomyślał o dowcipie i wspiął się na dach ze śmiechem.
Następnego ranka, gdy wiatr zmienił kierunek, Mary Poppins przygotowuje się do odlotu. Tymczasem policja nie może znaleźć George'a i obawia się, że mógł popełnić samobójstwo. Jednak George, teraz kochający i wesoły, pojawia się ponownie z naprawionym latawcem dla Jane i Michaela. Winifred używa jednej ze swoich wstążek sufrażystki jako ogona latawca. W parku Dawes Jr, obecnie dyrektor banku, mówi, że jego ojciec dosłownie umarł ze śmiechu, słysząc jego żart. George składa kondolencje, ale pan Dawes Jr. wyjaśnia, że jego ojciec umarł szczęśliwy i zatrudnia go ponownie, aby wypełnić pustkę na stanowisku młodszego współpracownika. Po zakończeniu pracy Mary Poppins otwiera parasolkę i wzbija się w powietrze. Bert żegna go czule i prosi, aby wkrótce wrócił.
