Vintage poster voor een handvol dollars
Prix régulier €24,99 Prix réduit €21,99
Gratis bezorging
Blijf niet rondhangen! Er blijft niets anders over dan 20 exemplaren beschikbaar!
20 bestellingen in de afgelopen 24 uur.
Deze fantastische poster For A Fistful of Dollars zal alle westerse fans tevreden stellen. Duik in de fascinerende wereld van Sergio Leone!
- Papiereigenschappen:
- 🎨 Doek: mondiale standaard in termen van afdrukken en imiteert de look van een “canvasschilderij”.
- Standaard bevat de poster een 4 cm witte rand voor inlijsten (lijst niet inbegrepen). Als u dit niet wilt, kiest u "zonder witte rand".
- ✅ Grootte: verschillende keuzes beschikbaar. ✅
- Hoge UV-bestendigheid.
- Levendigheid van kleuren maximaal, zonder reflecties.
- Papier gerecycled, wat een respect voor het milieu.
- Ingepakte poster zorgvuldig en afgeleverd in een beschermbuisvoor een totale bescherming.
-
GRATIS STANDAARDVERZENDING.
⚠️ Frame niet inbegrepen. ⚠️
Beschrijving van deze poster voor een handvol dollars
A Fistful of Dollars is een film uit 1964, de eerste van de zogenaamde Dollars-trilogie, geregisseerd door Sergio Leone en met in de hoofdrol Clint Eastwood, waarin ook A Few Dollars More (1965) en The Good, the Bad and The Ugly te zien zijn (1966).
De hoeksteen van de spaghettiwestern wordt ten onrechte beschouwd als de eerste film in zijn soort: er waren al vóór 1964 verschillende westerns van dit type in Europa uitgebracht, maar zonder hetzelfde succes te genieten. Niet-aangegeven remake van Akira Kurosawa's Bodyguard (Yojimbo), A Fistful of Dollars heeft het westerse genre opnieuw uitgevonden, en vervolgens in verval geraakt, door de archetypen ervan opnieuw te definiëren. De originele soundtrack, die ook groot succes kende op de markt van de schijf, staat bekend om het gefloten lied, uitgevoerd door maestro Alessandro Alessandroni.
Om het publiek te laten geloven dat de film een Amerikaanse productie was, gaven veel crew- en castleden zichzelf valse Engelse namen: Sergio Leone gebruikte de naam Bob Robertson.[2][3] onder zijn artiestennaam Roberto Roberti), schreef Ennio Morricone de soundtrack onder het pseudoniem Dan Savio (maar in sommige titels wordt hij omgedoopt tot Leo Nichols), terwijl Gian Maria Volonté verschijnt onder de naam John Wells.
Mexico, tweede helft 19e eeuw. Joe, een eenzame en straatarme Amerikaanse scherpschutter, arriveert op de rug van een muilezel in het sombere Mexicaanse grensdorpje San Miguel. De eerste bewoner die hem ontmoet is de klokkenluider Juan De Dios, die, terwijl hij zijn beroep vermoedt, hem onthult dat hij rijk kan worden in dit dorp als hij erin slaagt niet vermoord te worden.
Als hij op het centrale plein van het dorp aankomt, maken drie gewapende mannen grapjes over zijn verschijning en maken de muilezel bang door hem tussen de benen te schieten. Joe zoekt zijn toevlucht in de oude taverne van Silvanito en vraagt om een maaltijd op afbetaling. Terwijl hij eet, raadt de oude herbergier hem ten stelligste aan de stad te verlaten, geteisterd door de ruzie tussen twee rivaliserende families die zichzelf verrijken door smokkel: de Baxters, wapenhandelaars, en de Rojos, drie broers die alcohol smokkelen. De dagen in San Miguel worden onderbroken door schietpartijen en moorden, zozeer zelfs dat de piccolo en de doodgraver Piripero bezig zijn met elkaars begrafenissen.
Joe keert terug naar de vechters die zijn muilezel neerschoten, handlangers van de Baxters, en koelt ze af door zijn vaardigheid met wapens te tonen. Zo krijgt hij van Don Benito Rojo een toezegging van 100 dollar, wat de verontwaardiging opwekt van zijn broer, de verraderlijke Esteban.
Joe vestigt zich in de taverne van Silvanito. Een paar dagen later trok een squadron van het Mexicaanse leger door het dorp. De schutter en de herbergier volgen in het geheim de soldaten en zijn getuige van hun ontmoeting met een squadron van het Amerikaanse leger aan de oevers van de Rio Bravo. Maar de ontmoeting eindigt tragisch: de Amerikanen vermoorden de Mexicanen. In werkelijkheid zijn de echte Amerikaanse soldaten eerder uitgeroeid, en in hun plaats staan Rojo-mannen, geleid door Ramón, de derde en gevaarlijkste van de drie broers. De Rojo's nemen het geld in beslag dat de Mexicaanse soldaten begeleidt en organiseren een confrontatie zonder overlevenden tussen de twee kampen.
Joe, die doet alsof hij het incident negeert, ontmoet Ramón in het Rojos-huis, maar deze kondigt aan dat hij de Baxters zal uitnodigen voor een etentje om een wapenstilstand met hen te sluiten. Joe, teleurgesteld, geeft de verloving terug en verlaat de familie.
Diezelfde avond pikten hij en Silvanito twee Mexicaanse soldaten op die bij de rivier waren omgekomen en brachten ze naar de begraafplaats buiten de stad. Vervolgens, om de ruzie aan te wakkeren, vertelde hij de twee families, in ruil voor geld, dat twee overlevende soldaten hun toevlucht hadden gezocht op de begraafplaats.
Terwijl de families elkaar buiten de begraafplaats neerschieten, sluipt Joe het pakhuis van de Rojo binnen, waar hij het geld van het leger vindt. Maar iemand komt het magazijn binnen en, uit angst dat het een Rojo is, slaat hij hem met een klap knock-out. In werkelijkheid is het Marisol, de jonge vrouw die bij Ramón is.
Joe neemt de bewusteloze jonge vrouw mee naar Consuelo Baxter, net als haar man John terugkeert, en vertelt haar dat de Rojos hun zoon Antonio gevangen hebben genomen op de begraafplaats.
De volgende dag wordt in een gespannen sfeer de ruil van Antonio voor Marisol georganiseerd. Bij deze gelegenheid legt Silvanito aan Joe uit dat Marisol verplicht is bij Ramón te blijven in ruil voor de veiligheid van haar man en haar zoontje Jesús.
Joe keert tijdens een feestje terug naar het huis van de Rojo's en is getuige van een demonstratie van Ramóns vaardigheid met zijn favoriete wapen, een Winchester-geweer. Ramón legt Joe uit dat de zekerste manier om een man te doden is door hem met een geweer in het hart te slaan, en dat "wanneer een schutter een schutter ontmoet, de schutter een dode man is."
Kort daarna vertrekt Ramón met een paar mannen, Joe en de rest van de familie achterlatend om te feesten. Later verlaat Joe, alsof hij dronken is, het feest. Zodra de Rojo's hem uit het oog verliezen, bevrijdt hij Marisol, laat haar haar man en kind zoeken, geeft ze geld en nodigt ze uit dit verdomde land te verlaten.
Hij keert dan terug naar het Rojos-huis, maar daar treft hij Ramón aan die op hem wacht en die zeker is van zijn betrokkenheid bij de verdwijning van Marisol.
Joe wordt doodgeslagen door de Rojo's, maar weigert te spreken. Het slaan wordt slechts tijdelijk stopgezet om te voorkomen dat hij sterft, en hij wordt opgesloten in het magazijn. Maar Joe ontdoet zich onmiddellijk van zijn bewakers, steekt het pakhuis in brand en weet te ontsnappen.
Ramón organiseert een meedogenloze jacht. Alle huizen worden geplunderd, inclusief de herberg, waar Silvanito genadeloos wordt geslagen. Er moet nog één laatste huis worden doorzocht: dat van de Baxters. De Rojo's staken het in brand en de familieleden werden een voor een gedood toen ze aan de rook en vlammen ontsnapten. Ondanks een onvoorwaardelijke overgave werden ook John Baxter, Antonio en Consuelo op barbaarse wijze vermoord.
Tijdens het bloedbad in Baxter wordt Joe, die zich in een lege kist had verstopt, door Piripero het dorp uit vervoerd. Joe zoekt zijn toevlucht in een verlaten mijn, geholpen door Silvanito, behandelt zijn wonden, herwint zijn kracht en bereidt zijn wraak voor.
Helaas onderscheppen de Rojo's op een dag Silvanito terwijl hij zich voorbereidt om het land te verlaten met proviand. Piripero gaat vervolgens naar de Amerikaan, die hem niet alleen op de hoogte stelt van het incident, maar hem ook zijn geweer en wat dynamiet teruggeeft.
Terwijl de Rojo's Silvanito martelen voor de taverne, vindt er een donderende explosie plaats die de ruimte met rook vult. Zodra de rook is opgetrokken, verschijnt Joe en beveelt de Rojos om de oude Silvanito vrij te laten. Als reactie hierop schiet Ramón hem in het hart. Joe valt, maar staat op. Ramón schiet hem opnieuw neer, maar Joe staat weer op en komt dichterbij, en daagt hem uit hem in zijn hart te schieten. Ramón vuurt het hele magazijn van zijn geweer op Joe af en zodra het laatste schot is afgevuurd zonder dat Joe sterft, komt laatstgenoemde dichterbij en laat zien dat hij onder zijn poncho een metalen plaat verbergt met de markeringen van de zeven schoten vlakbij zijn hart.
>Er volgen spannende momenten, aan het einde waarvan Joe zijn pistool trekt en alle overgebleven Rojo's doodt, inclusief Don Benito, maar Ramón spaart, wiens geweer hij eenvoudigweg op de grond laat vallen. Vervolgens, nadat hij Silvanito heeft bevrijd, daagt hij Ramón uit om zijn woorden te verifiëren dat een man met een pistool geen schijn van kans zou hebben tegen een man met een geweer. Hij gooit zijn veulen op de grond en nodigt zijn rivaal uit om zijn wapen te pakken en te schieten. Beide mannen duiken op de grond, pakken hun wapens en vallen aan, maar Joe is de snelste en raakt Ramón. De Mexicaan probeert op te staan, maar sterft na enkele ogenblikken. De familie Rojo en hun handlangers worden uitgeroeid. Of zo lijkt het. Joe hoort een schot achter zich: hij draait zich om en ziet Silvanito gewapend met een dubbelloops jachtgeweer, terwijl Esteban Rojo door een raam wordt neergeschoten. Deze laatste had zich gebogen toen Joe arriveerde om hem van achteren te verrassen, zoals hij altijd al had gewild. Joe is de laatste gedode vijand en neemt afscheid van Silvanito en Piripero, waardoor San Miguel vrij blijft van zijn gewelddadige meesters.
