Vintage poster van vechtclub
Prix régulier €24,99 Prix réduit €21,99
Gratis bezorging
Blijf niet rondhangen! Er blijft niets anders over dan 20 exemplaren beschikbaar!
20 bestellingen in de afgelopen 24 uur.
Ontdek de essentiële Fight Club-poster en dompel jezelf onder in een oceaan van intense emoties. Ontdek de psychologische diepten en dualiteit van de personages die deze film tot een waar filmisch meesterwerk maken. Onze boeiende poster legt de rebelse essentie, de zoektocht naar identiteit en de existentiële vragen vast die uit dit cultwerk voortkomen. Voeg een iconisch stuk toe aan je collectie en voel de intensiteit van “Fight Club” door deze verbluffende visuele weergave.
- Papiereigenschappen:
- 🎨 Doek: mondiale standaard in termen van afdrukken en imiteert de look van een “canvasschilderij”.
- Standaard bevat de poster een 4 cm witte rand voor inlijsten (lijst niet inbegrepen). Als u dit niet wilt, kiest u "zonder witte rand".
- ✅ Grootte: verschillende keuzes beschikbaar. ✅
- Hoge UV-bestendigheid.
- Levendigheid van kleuren maximaal, zonder reflecties.
- Papier gerecycled, wat een respect voor het milieu.
- Ingepakte poster zorgvuldig en afgeleverd in een beschermbuis voor een totale bescherming.
-
GRATIS STANDAARDVERZENDING.
⚠️ Frame niet inbegrepen. ⚠️
Beschrijving van deze Fight Club-poster
Fight Club (bekend als El club de la lucha in het Spaans en El club de la pelea in Latijns-Amerika) is een Duits-Amerikaanse film uit 1999, gebaseerd op de gelijknamige roman van Chuck Palahniuk. De film werd geregisseerd door David Fincher en met in de hoofdrollen Edward Norton, Brad Pitt en Helena Bonham Carter. Norton speelt de hoofdrolspeler, een naamloze 'alleman', verveeld door zijn vrije beroep in de Amerikaanse samenleving, die een ondergrondse 'vechtclub' opricht met een zeepverkoper genaamd Tyler Durden (gespeeld door Brad Pitt), en een relatie aangaat met Marla Singer. , gespeeld door Helena Bonham Carter.
De roman van Chuck Palahniuk werd overgenomen door Laura Ziskin, een producer bij 20th Century Fox, die Jim Uhls inhuurde om het scenario voor de verfilming te schrijven. David Fincher was een van de vier regisseurs die in aanmerking kwamen en werd uiteindelijk aangenomen vanwege zijn enthousiasme voor het project. Fincher ontwikkelde het script samen met Uhls en vroeg schrijfhulp aan acteurs en andere leden van de filmindustrie. De regisseur en cast vergeleken de film met Rebel Without a Cause (1955) en The Graduate (1967). Fincher bedoelde dat het geweld in de film zou dienen als metafoor voor het conflict tussen de jongere generatie en het waardesysteem van de reclame.45 De regisseur kopieerde de homo-erotische ondertoon van Palahniuks roman om het publiek een ongemakkelijk gevoel te geven en te voorkomen dat ze anticipeerden op de dramatische wending aan het einde. .
De leidinggevenden van de studio hadden een hekel aan de film en herstructureerden de marketingcampagne om potentiële verliezen te beperken. Fight Club voldeed niet aan de verwachtingen van de studio aan de kassa en ontving gepolariseerde reacties van critici, waardoor het een van de meest controversiële en spraakmakende films van het jaar werd. Critici prezen het acteerwerk, de regie, de thema's en de boodschappen, maar debatteerden over het expliciete geweld en de morele ambiguïteit. Na verloop van tijd werd de film echter zeer positief ontvangen onder critici en publiek, en de dvd-release kende kritisch en commercieel succes, wat ertoe leidde dat Fight Club een cultfilm werd. Het wordt nu door velen beschouwd als een van de beste films van de jaren negentig.
De verteller (Edward Norton), die aan slapeloosheid lijdt en wiens naam nooit wordt genoemd, is een werknemer van een autobedrijf. Zijn arts weigert hem medicijnen voor te schrijven en als hij klaagt over lijden, zegt hij dat hij naar een steungroep moet gaan om te zien wat echt lijden is. De verteller bezoekt een steungroep voor slachtoffers van zaadbalkanker en nadat hij hen ervan heeft overtuigd dat ook hij de ziekte heeft, vindt hij een emotionele bevrijding die zijn slapeloosheid geneest. Hij raakt verslaafd aan therapiegroepen en de poppenkast van het doen alsof hij een slachtoffer is. De aanwezigheid van Marla Singer (Helena Bonham Carter) stoort hem echter, omdat hij beseft dat ze hetzelfde verzachtende middel zoekt voor de problemen in zijn leven en vreest dat ze hem aan iedereen zal aangeven, dus onderhandelt hij met haar om te voorkomen dat hij in de problemen komt. in dezelfde vergaderingen.
Op de vlucht naar huis na een zakenreis begint hij te praten met een vreemdeling die zichzelf voorstelt als een zeepverkoper genaamd Tyler Durden (Brad Pitt). Ze beginnen een gesprek over nihilisme en het belang van doen wat jij denkt dat goed is. Terug in zijn geboorteplaats realiseert hij zich dat zijn appartement is verwoest door een explosie en belt Tyler, die hij in een bar aantreft. Een gesprek over consumentisme brengt Tyler ertoe de verteller uit te nodigen om bij hem thuis te komen logeren. Aanvankelijk aarzelend, accepteert de verteller uiteindelijk de uitnodiging. Tyler stemt ermee in om de verteller bij hem thuis te laten blijven, op voorwaarde dat hij hem slaat. Ze krijgen buiten de bar een vuistgevecht, waarna de verteller het magere huis van Tyler intrekt. De stoten en gevechten, die uiteindelijk gemeengoed worden tussen de twee, trekken nieuwsgierigen aan en de gevechten verplaatsen zich naar de kelder van de bar, waar een vechtclub wordt gevormd, die wordt beheerst door een reeks regels (waaronder het minst van allemaal: het niet aan anderen vertellen). mensen over de vechtclub).
Marla krijgt een overdosis pillen en roept de verteller om hulp; hij negeert het, maar Tyler neemt de oproep aan en besluit haar te achtervolgen. Nadat hij de liefde heeft bedreven, waarschuwt Tyler de verteller om hem nooit over Marla te vertellen. Wat een lokale aangelegenheid leek, wordt een geavanceerde ondergrondse vechtclub, met aanhang door het hele land. Andere vechtclubs vormen zich en worden een antikapitalistische, anti-corporate organisatie genaamd Project Mayhem, waarvan Tyler de leider is. De verteller klaagt bij Tyler, omdat hij meer bekendheid in de organisatie wil, waarna Tyler verdwijnt. De verteller wordt geconfronteerd met de dood van een lid (Bob) van Project Mayhem en probeert de organisatie te sluiten. Hij probeert Tyler te vinden, maar zijn zoektocht is niet succesvol. In een van de steden waar hij naar hem zoekt, noemt een lid van het project de verteller Tyler Durden. Hierna belt de verteller Marla vanuit zijn hotelkamer en ontdekt dat ze hem ook voor Tyler aanziet. Plots ziet ze Tyler Durden in de kamer en hij legt haar uit dat ze gescheiden persoonlijkheden in hetzelfde lichaam zijn. Tyler bestuurt het lichaam van de verteller als hij slaapt.
Na de schok verliest de verteller het bewustzijn. Als hij wakker wordt, ontdekt hij via telefoongegevens dat Tyler heeft gebeld terwijl hij flauwviel. Hij ontmaskert Tylers plannen om sociale chaos te creëren door gebouwen met gegevens van creditcardmaatschappijen te vernietigen. Op deze manier zouden de bankschulden van een groot deel van de bevolking worden vernietigd. De verteller probeert contact op te nemen met de politie, maar de agenten met wie hij spreekt, maken ook deel uit van het project en proberen "zijn ballen af te snijden" voor het onthullen van de geheimen van de organisatie, waaraan de hoofdpersoon weet te ontsnappen door het pistool van een van hen te pakken. Hij arriveert bij een van de te slopen gebouwen en probeert de explosieven onschadelijk te maken, maar Tyler overmeestert hem en gaat naar een ander gebouw om getuige te zijn van de explosie. De verteller, lastiggevallen door Tyler onder schot, realiseert zich dat hij, door een lichaam te delen, ook hetzelfde wapen vasthoudt. Hij accepteert daarom zijn persoonlijkheid (Tyler Durden) en schiet zichzelf in de wang, waarmee hij zijn partner vertelt dat hij hem niet langer nodig heeft in zijn leven. Tyler stort in met een kogelgat in zijn achterhoofd, en de verteller stopt met zichzelf mentaal te projecteren. Later brengen leden van Project Mayhem de ontvoerde Marla naar hem toe, nog steeds in de overtuiging dat het Tyler is, en ze worden met rust gelaten. Explosieven worden tot ontploffing gebracht, waardoor gebouwen instorten, terwijl de verteller en Marla hand in hand naar de scène kijken.
