Vintage poster van vechtclub
Prix régulier €24,99 Prix réduit €21,99
Gratis bezorging
Blijf niet rondhangen! Er blijft niets anders over dan 20 exemplaren beschikbaar!
20 bestellingen in de afgelopen 24 uur.
Dompel jezelf onder in de donkere en boeiende wereld van gevechten met onze Fight Club-poster. Voel de voelbare spanning, waanzinnige opwinding en intense emoties die voortkomen uit dit baanbrekende filmische meesterwerk. Onze opvallende poster legt de essentie van rebellie, de zoektocht naar zichzelf en het in vraag stellen van de samenleving vast, waardoor een onvergetelijke visuele ervaring ontstaat. Koop dit iconische stuk nu om de blijvende impact van "Fight Club" op de filmwereld te demonstreren.
- Papiereigenschappen:
- 🎨 Doek: mondiale standaard in termen van afdrukken en imiteert de look van een “canvasschilderij”.
- Standaard bevat de poster een 4 cm witte rand voor inlijsten (lijst niet inbegrepen). Als u dit niet wilt, kiest u "zonder witte rand".
- ✅ Grootte: verschillende keuzes beschikbaar. ✅
- Hoge UV-bestendigheid.
- Levendigheid van kleuren maximaal, zonder reflecties.
- Papier gerecycled, wat een respect voor het milieu.
- Ingepakte poster zorgvuldig en afgeleverd in een beschermbuis voor een totale bescherming.
-
GRATIS STANDAARDVERZENDING.
⚠️ Frame niet inbegrepen. ⚠️
Beschrijving van deze Fight Club-poster
"Fight Club is een Amerikaanse psychologische thrillerfilm uit 1999, geregisseerd door David Fincher en gebaseerd op de gelijknamige roman van Chuck Palahniuk, die drie jaar eerder verscheen. De hoofdrollen worden gespeeld door Edward Norton, Brad Pitt en Helena Bonham Carter Norton speelt de rol van een naamloze verteller, een onpersoonlijke filistijn die ontevreden is over zijn leven in een postindustriële, witteboordenconsumptiemaatschappij en richt een ondergrondse organisatie op genaamd "Fight Club", met Tyler Durden, een zeepverkoper Brad Pitt.
De film werd na de release niet goed ontvangen door publiek en critici en bracht slechts $ 37 miljoen op aan de Noord-Amerikaanse kassa, vergeleken met de $ 63 miljoen die in de productie was geïnvesteerd. Tien jaar na de release publiceerde de invloedrijke New York Times een artikel van Dennis Lim waarin hij Fight Club 'de belangrijkste cultfilm van onze tijd' noemde. Het wordt door IMDb gerangschikt in de top 20 van films en verschijnt in veel andere soortgelijke ranglijsten. Een van de films die in de jaren negentig de meeste publieke reacties uitlokte.
De toon van de film wordt gezet door de openingsshots, die de waanzinnige beweging laten zien van een zenuwimpuls (die kan worden geïnterpreteerd als pijn, angst of gedachte) door een doolhof van zenuwvezels in het hersenweefsel van de verteller. Deze beelden geven al een indicatie van de essentie van wat later getoond zal worden. Het lineaire verhaal begint na een korte maar effectieve flash-forward en verschillende verwarrende pogingen van de hoofdpersoon om te beslissen waar hij zijn verhaal wil beginnen.
De verteller (Edward Norton) is een typische yuppie, een naamloze 30-jarige man. Hij werkt op de kantoren van een autobedrijf en brengt veel tijd door met reizen naar de ongevalslocaties. In zijn vrije tijd richt hij zijn appartement in met IKEA-meubels (“Welke meubels kunnen worden gebruikt om mijn persoonlijkheid te karakteriseren?”). Het lijkt hem dat er nog een paar aankopen zijn en er niets meer te begeren is. “Vroeger lazen we pornografie, nu lezen we Horchow-catalogi”, denkt hij na over zijn huiselijke conformiteit.
De verteller lijdt aan slapeloosheid en is vaak niet in staat slaap van de werkelijkheid te onderscheiden. In plaats van te genezen stelt de dokter voor dat hij gaat sporten en, nog serieuzer, een bijeenkomst van mannen met zaadbalkanker bijwoont om mannen echt te zien lijden. Daar ontmoet de hoofdpersoon Fat Bob, een voormalige bodybuilder die steroïden misbruikte (Mit Lough). Door de confrontatie van de hoofdpersoon met echt lijden en het verlies van zijn mannelijkheid kan hij uit zijn somberheid komen en een beetje vitaliteit herwinnen. Elke dag, aan het einde van zijn werk, begint voor hem het duistere leven van een ‘vampier’ die zich voedt met de ellende van anderen.
Terwijl hij steeds meer groepen zieke mensen bezoekt, merkt hij een tweede bedrieger op, een zekere Marla Singer (Helena Bonham Carter). Zijn filosofie is dat je op elk moment kunt sterven; de tragedie is dat het niet gebeurt. Op dezelfde manier koestert de Verteller tijdens elke vliegreis de hoop om te sterven bij een vliegtuigongeluk. De Verteller en Marla proberen de groepen die ze bezoeken te verdelen, zodat ze elkaar niet overlappen. De ontmoeting met de 'dubbele' brengt de held echter uit balans en slapeloosheid neemt de overhand.
De held keert terug van een nieuwe zakenreis en ontmoet Tyler Durden (Brad Pitt), een zeepfabrikant en -verkoper, in de cabine. Als de verteller van het vliegveld aankomt in zijn goed ingerichte en comfortabele huis, ontdekt hij tot zijn schrik dat het appartement volledig is verwoest door een enorme explosie: "De explosie heeft niet alleen een stapel schroot vernietigd, hij is ook vernietigd! " Iets zegt de geschokte held dat hij Tyler kan bellen en steun bij hem kan vinden. Uit het gesprek dat hij met Tyler voert in een nabijgelegen restaurant blijkt dat de man geen onbekende is in bekrompenheid: 'Wat je hebt, krijg je', is zijn motto. Tyler leidt een ongewoon leven: hij geeft zich over aan vreemde capriolen, die de verteller beschrijft als een "strijd tegen het systeem". Terwijl hij als filmoperateur werkte, voegde Tyler korte stukjes toe aan homevideo's met pornografische scènes (meestal van mannelijke penissen) die in een fractie van een seconde naar het publiek zouden springen; en toen hij ober was, spuugde hij en poepen in het eten dat aan klanten werd geserveerd.
Tyler dwingt de stoker om te vragen of hij bij hem thuis mag blijven, waar hij onmiddellijk mee instemt. Meteen daarna vraagt Tyler de verteller, aanwezig aan de bar, om hem te slaan. Ondanks aanvankelijke ontsteltenis willigt de Verteller dit vreemde verzoek in. Nadat ze elkaar in elkaar hebben geslagen, gaan de tevreden vrienden naar Tylers vervallen maar ruime plek op het braakliggende terrein. Later "maken" ze hun dosis pak slaag op de parkeerplaats af. Hun vreemde relatie trekt een menigte geïnteresseerde mensen aan en in de kelder van de bar ontstaat een "vechtclub". Tyler formuleert snel een reeks geboden voor de rekruten: "De eerste regel van de club: noem de vechtclub niet...".
Tyler verdient zijn brood met het maken van hoogwaardige vetzepen, die hij steelt uit liposuctieklinieken: "We verkochten rijke vrouwen hun eigen dikke billen." Op een dag neemt Marla een gevaarlijke dosis slaappillen en neemt ze telefonisch contact op met de Verteller. Het gesprek wordt onderschept door Tyler: hij neemt haar mee naar zijn huis en heeft een intieme relatie met haar. Hun gekreun galmt door het hele huis en wekt bij de Verteller jaloezie op over de seksuele uitbuitingen van zijn metgezel en het kinderlijke gevoel dat Tyler en Marla zijn ouders zijn. Onder leiding van Tyler transformeert Fight Club geleidelijk in Project Mayhem, waarbij steeds destructievere daden van vandalisme worden ondernomen onder de slogan van het bestrijden van de huidige zombificerende consumptiemaatschappij. De explosieve groei van het project en de gewelddadigheden ervan maken de verteller bang, die zich geleidelijk terugtrekt uit zijn activiteiten.
Na een verhitte discussie en een auto-ongeluk verdwijnt Tyler uit het leven van de Verteller. Wanneer Bob (die ook lid werd van de club en een van de "zwarte armen" van Project Mayhem werd) tijdens een missie wordt gedood, probeert de Verteller de ondermijning te stoppen. De Verteller volgt Tylers spoor en ontdekt vechtclubs in elke grote stad in het hele land, en hun leden beschouwen hem voor Tyler. Een telefoontje naar Marle bevestigt de intuïtie van de verteller dat Tyler zichzelf is, of liever gezegd de kant van zijn persoonlijkheid die hij probeert niet te laten zien (zijn alter ego). Tyler verschijnt voor zijn ogen en legt uit dat hij elke keer dat hij slaapt bezit neemt van het lichaam van de Verteller, dat hij een projectie is, een klodder van zijn verplaatste verlangens. Dus alle acties van Tyler werden gepleegd door de Verteller zelf, en hij vernietigde ook zijn eigen 'glamoureuze' appartement.
Nadat hij wakker werd na enkele uren bewusteloosheid, ontdekt de verteller dat Tyler gedurende deze tijd verschillende telefoontjes heeft gepleegd. De held ontdekt dat Tyler de vernietiging van grote financiële bedrijven voorbereidt. Hij probeert contact op te nemen met de politie, maar ontdekt dat zij ook deel uitmaken van Project Mayhem. De verteller probeert zelf een explosief apparaat dat in een van de kantoorgebouwen is geplaatst onschadelijk te maken. Hij wordt geconfronteerd met Tyler, die misbruik maakt van de bewusteloosheid van de held om hem onder schot naar de bovenste verdieping te leiden, om de kracht te demonstreren van de explosies die binnenkort de stad zullen treffen. De verteller realiseert zich eindelijk dat hij en Tyler, ondanks zijn gespleten persoonlijkheid, hetzelfde lichaam delen. Hij besluit misbruik te maken en schiet zichzelf in de mond. De kogel gaat door de wang van de verteller, terwijl Tyler in zijn achterhoofd wordt geschoten. Tylers alter ego sterft en de held herwint zijn bewustzijn en zijn eenheid van persoonlijkheid.
In de finale brengen de leden van Project Mayhem Marla, die ze hebben ontvoerd, terug naar de Verteller en laten ze hen met rust. Hand in hand observeren de verteller en Marla door grote ramen de ineenstorting van de wolkenkrabbers die de financiële macht van Amerika vertegenwoordigen. De verteller pakt Marla's hand en zegt: "We ontmoetten elkaar op een vreemde tijd in mijn leven. Het laatste beeld vóór de aftiteling toont een penis.
