Vintage poster van Nosferatu
Prix régulier €24,99 Prix réduit €21,99
Gratis bezorging
Blijf niet rondhangen! Er blijft niets anders over dan 20 exemplaren beschikbaar!
20 bestellingen in de afgelopen 24 uur.
Ontdek de Nosferatu-poster, het essentiële meesterwerk van de Duitse horrorcinema. Dit tijdloze werk, geproduceerd door Friedrich Wilhelm Murnau in 1922, markeerde de geschiedenis van de cinema en blijft filmfans over de hele wereld fascineren. De Nosferatu-poster geeft perfect de essentie van de film weer en geeft de donkere, angstaanjagende en beklemmende sfeer weer die door het hele verhaal heerst. De engste vampier uit de filmgeschiedenis komt voor je ogen tot leven en dompelt je onder in een fascinerend universum, waar terreur en fascinatie zich vermengen. Voeg deze poster toe aan je collectie cultfilms, of versier je interieur voor een gotische en boeiende sfeer. Mis deze kans niet om een uniek stukje filmgeschiedenis te bezitten.
- Papierkenmerk:
- 🎨 Doek: mondiale standaard in termen van afdrukken en imiteert de look van een “canvasschilderij”.
- Standaard bevat de poster een 4 cm witte rand voor inlijsten (lijst niet inbegrepen). Als u dit niet wilt, kiest u "zonder witte rand".
- ✅ Grootte: verschillende keuzes beschikbaar. ✅
- Hoge UV-bestendigheid.
- Levendigheid van kleuren maximaal, zonder reflecties.
- Papier gerecycled, wat een respect voor het milieu.
- Ingepakte poster zorgvuldig en afgeleverd in een beschermbuis voor een totale bescherming.
-
GRATIS STANDAARDVERZENDING.
⚠️ Frame niet inbegrepen. ⚠️
Beschrijving van deze Nosferatu-poster
Nosferatu - A Symphony of Horror is een Duitse speelfilm in vijf bedrijven, geregisseerd in 1922 door Friedrich Wilhelm Murnau. De stomme film is een - ongeoorloofde - bewerking van de roman Dracula van Bram Stoker en vertelt het verhaal van graaf Orlok (Nosferatu), een vampier uit de Karpaten die ontstoken is van liefde voor de mooie Ellen en terreur zaait in zijn stad, geboren in Wisborg . Nosferatu wordt beschouwd als een van de eerste exponenten van de horrorfilm en had dankzij zijn visuele vormgeving een grote invloed op het genre. Tegelijkertijd wordt het werk, met zijn demonische hoofdpersoon en zijn dromerige setting die gekwelde gemoedstoestanden weerspiegelt, beschouwd als een van de belangrijkste werken van de Weimarrepubliek-cinema. De film zou in 1925 worden vernietigd nadat een auteursrechtzaak was verloren, maar hij is in talloze bewerkte versies bewaard gebleven en is vandaag de dag beschikbaar in verschillende gerestaureerde versies. Nosferatu - A Symphony of Horror is een Duitse speelfilm in vijf bedrijven, geregisseerd in 1922 door Friedrich Wilhelm Murnau. De stomme film is een - ongeoorloofde - bewerking van de roman Dracula van Bram Stoker en vertelt het verhaal van graaf Orlok (Nosferatu), een vampier uit de Karpaten die ontstoken is van liefde voor de mooie Ellen en terreur zaait in zijn stad, geboren in Wisborg . Nosferatu wordt beschouwd als een van de eerste exponenten van de horrorfilm en had dankzij zijn visuele vormgeving een grote invloed op het genre. Tegelijkertijd wordt het werk, met zijn demonische hoofdpersoon en zijn dromerige setting die gekwelde gemoedstoestanden weerspiegelt, beschouwd als een van de belangrijkste werken van de Weimarrepubliek-cinema. De film zou in 1925 worden vernietigd na het verliezen van een auteursrechtzaak, maar hij is in talloze bewerkte versies bewaard gebleven en is vandaag de dag beschikbaar in verschillende gerestaureerde versies.
Een kroniekschrijver vertelt hoe in 1838 de pest in de havenstad Wisborg aankwam: De makelaar Knock ontving een schriftelijke opdracht van een Karpatische graaf genaamd Orlok om in Wisborg een huis voor hem te zoeken. De makelaar, blijkbaar opgetogen over het verzoek van de graaf, geeft zijn jonge collega Thomas Hutter de opdracht om naar Orlok te gaan en hem het half vervallen huis aan te bieden dat tegenover het appartement van de Hutters ligt. Thomas zit boordevol energie en kijkt erg uit naar deze reis. Zijn jonge vrouw Ellen reageert daarentegen bezorgd en duister op de reisplannen van haar man. Thomas vertrouwt zijn vrouw toe aan zijn vriend, de reder Harding, en vertrekt. Onderweg stopt hij bij een herberg. De inboorlingen zijn blijkbaar erg bang voor Orlok en waarschuwen de jongeman krachtig om zijn reis niet voort te zetten. Het "Book of Vampires", een compendium over bloedzuigers dat Thomas al had meegenomen toen hij Wisborg verliet, had als waarschuwing kunnen dienen. Maar hij negeert alle waarschuwingen en waarschuwingen en vervolgt zijn reis.
Wanneer zijn gidsen hem achterlaten bij een brug voor de laatste klim naar het kasteel, moet Thomas, berouwvol, zijn reis alleen voortzetten. Een paar kilometer van zijn bestemming wordt hij in een donker bos opgepikt door het onheilspellende rijtuig van de graaf en komt aan bij het sombere kasteel van Orlok. Eenmaal op de binnenplaats is er niemand. Thomas vraagt zich af waar alle kasteelbedienden gebleven zijn, maar wordt vervolgens door de schildknaap zelf ontvangen. Graaf Orlok is niet minder onheilspellend dan zijn woning: een magere, kale figuur met dikke wenkbrauwen, een grote haakneus en onnatuurlijk puntige oren. Er wordt een avondmaaltijd voor Thomas bereid. Wanneer hij per ongeluk zijn duim afsnijdt met een mes, wil Orlok gretig op het bloed springen, maar laat uiteindelijk Thomas los. De graaf vraagt de jongeman om te blijven. Na een moeilijke nachtrust wordt Thomas wakker met twee bijtwonden in zijn nek. Hij interpreteert ze echter naïef als muggenbeten en schrijft een brief van verontwaardiging aan zijn vrouw. De volgende avond, wanneer graaf Orlok toevallig het portret van Ellen in een medaillon ziet, accepteert hij onmiddellijk het aanbod van Thomas en tekent hij het verkoopcontract zonder er zelfs maar aan te denken. Thomas vermoedt dat hij daarmee het lot in zijn geboortestad heeft uitgenodigd. Die nacht benadert Orlok de slapende Thomas om zijn bloed te zuigen, maar in de verte wordt Ellen schreeuwend wakker in Wisborg en strekt haar handen uit in smeekbede. De graaf doet afstand van zijn slachtoffer.
Ellen raakt in een trance-achtige toestand en begint te slaapwandelen. Ondertussen verkent Thomas overdag Orlok Castle en vindt de graaf liggend in een kist, in een doodachtige slaap. De volgende avond is hij getuige van de haast van de graaf om doodskisten gevuld met aarde op een kar te laden. Zodra Orlok in de laatste lege kist is gaan liggen en het deksel over zich heen heeft getrokken, snelt de sinistere strijdwagen weg. Thomas vlucht het kasteel, valt flauw en wordt gered door de lokale bevolking die de koortsige man in een ziekenhuis behandelt. Ondertussen zorgt Orlok ervoor dat de doodskisten naar Varna worden vervoerd en op een zeilschip worden geladen. De Empusa vertrekt naar Wisborg met Orlok aan boord, terwijl Thomas, hersteld, zich haast om over de weg naar huis terug te keren. Aan boord van de Empusa overlijden de bemanningsleden één voor één aan een mysterieuze ziekte. Wanneer de matrozen onderzoek doen en een van de doodskisten openen, ontsnapt een horde ratten. Als uiteindelijk alleen de kapitein en zijn eerste bootsman nog in leven zijn, komt de graaf 's nachts uit zijn kist tevoorschijn. De eerste stuurman springt uit de boot en de kapitein maakt zich vast aan het roer. De Empusa komt als een spookschip de haven van Wisborg binnen, waar de havenarbeiders alleen het lijk van de kapitein op de boot vinden.
Knock, die inmiddels in het gekkenhuis is beland vanwege zijn honger naar levende vliegen, is opgetogen dat de ‘meester’ eindelijk hier is. De graaf, die een kist en ratten sleept, verlaat het schip en loopt 's nachts door de stad. De reder Harding vindt het logboek van het weeskind Empusa waarin de dodelijke ziekte is vastgelegd. De stad roept de noodtoestand uit, maar het is te laat: de pest verspreidt zich naar Wisborg en eist talloze slachtoffers. Zelfs professor Bulwer, ‘Paracelsiaan’ en expert op het gebied van epidemische ziekten, kan geen tegengif voor de epidemie vinden. Knock is ontsnapt uit het gesticht en wordt achtervolgd door een roedel die hem beschuldigt van de bacterievuur, maar hij weet te ontsnappen en zich buiten de stad te verstoppen.
Thomas wist ook Wisborg te bereiken. Hij brengt het "Book of Vampires" mee, waarin Ellen leest dat alleen een vrouw met een zuiver hart "de vampier" kan tegenhouden door hem gewillig zijn bloed te laten drinken en hem zo "de roep van de haan te laten vergeten". Ondertussen heeft Orlok zijn intrek genomen in het verlaten huis aan de overkant van de Hutters. Met nostalgie en bezwering kijkt hij uit het raam naar Ellen's kamer. De jonge vrouw doet alsof ze instort en stuurt Thomas om een dokter te halen. Ze kan zichzelf nu ongestoord opofferen aan de vampier, zoals ze in het boek had gelezen. Orlok, die niets vermoedt en zich voorstelt dat hij op het punt staat zijn wensen in vervulling te laten gaan, sluipt zijn kamer binnen en benadert Ellen om haar bloed te drinken. Terwijl hij zich met haar voedt, springt hij plotseling: het eerste kraaien van de haan is te horen, Nosferatu is door zijn verlangen de tijd vergeten. De dageraad is al aangebroken en bij de eerste zonnestraal verdwijnt de vampier in rook. Thomas arriveert met de dokter in Ellen's kamer en omhelst haar, maar het is te laat: Ellen is dood. Maar zoals Ellen hoopte, betekent het einde van de vampier ook het einde van de pest.
