Vintage poster van Burger Kane
Prix régulier €24,99 Prix réduit €21,99
Gratis bezorging
Blijf niet rondhangen! Er blijft niets anders over dan 20 exemplaren beschikbaar!
20 bestellingen in de afgelopen 24 uur.
Met deze Citizen Kane-poster dompel je onder in de fascinerende wereld van dit iconische filmische meesterwerk. Ontdek het boeiende plot van de zoektocht van een ambitieuze man naar macht, terwijl emoties zich in elke scène ontvouwen. Met een dosis nostalgie neemt deze onvergetelijke film je mee op een intense emotionele reis en laat je nadenken over de menselijke natuur en het gewicht van succes. Mis de kans niet om deze legendarische filmische ervaring opnieuw te beleven door je ruimte te versieren met de Citizen Kane-poster, een ware artistieke getuigenis van de grootsheid van de zevende kunst.
- Papierkenmerk:
- 🎨 Doek: mondiale standaard in termen van afdrukken en imiteert de look van een “canvasschilderij”.
- Standaard bevat de poster een 4 cm witte rand voor inlijsten (lijst niet inbegrepen). Als u dit niet wilt, kiest u "zonder witte rand".
- ✅ Grootte: verschillende keuzes beschikbaar. ✅
- Hoge UV-bestendigheid.
- Levendigheid van kleuren maximaal, zonder reflecties.
- Papier gerecycled, wat een respect voor het milieu.
- Ingepakte poster zorgvuldig en afgeleverd in een beschermbuis voor een totale bescherming.
-
GRATIS STANDAARDVERZENDING.
⚠️ Frame niet inbegrepen. ⚠️
Beschrijving van deze Citizen Kane-poster
Citizen Kane is een Amerikaanse dramafilm uit 1941, geregisseerd, geproduceerd en met Orson Welles in de hoofdrol. Hij schreef ook samen met Herman J. Mankiewicz het scenario. Dit is Welles' eerste speelfilm. Citizen Kane wordt vaak genoemd als de beste film ooit gemaakt. Al 50 jaar op rij staat de film op de eerste plaats in de tienjarige opiniepeiling van het British Film Institute van Sight & Sound, en stond bovenaan de 100 Years...100 Movies-lijst van het American Film Institute in 1998, evenals de update uit 2007. De film werd genomineerd voor Academy Awards in negen categorieën en won de prijs voor het beste originele scenario van Mankiewicz en Welles. Citizen Kane wordt geprezen om de cinematografie van Gregg Toland, de montage van Robert Wise, de muziek van Bernard Herrmann en de verhalende structuur ervan, die allemaal als innovatief en precedent scheppend worden beschouwd.
De quasi-biografische film onderzoekt het leven en de erfenis van Charles Foster Kane, gespeeld door Welles, een samengesteld personage gebaseerd op de Amerikaanse mediabaronnen William Randolph Hearst en Joseph Pulitzer, Chicago-magnaten Samuel Insull en Harold McCormick, evenals aspecten van het leven van de scenarioschrijvers. Bij de release verbood Hearst de vermelding van de film in zijn kranten.
Na het Broadway-succes van Welles' Mercury Theatre en de controversiële radio-uitzending uit 1938 "The War of the Worlds" op The Mercury Theatre on the Air, werd Welles het hof gemaakt door Hollywood. Hij tekende in 1939 een contract bij RKO Pictures. Hoewel het een ongebruikelijk contract was voor een beginnende regisseur, was hij vrij om zijn eigen verhaal te ontwikkelen, zijn eigen cast en crew te gebruiken, en had hij het voorrecht om de eindmontage te mogen uitvoeren. Na twee mislukte pogingen om een project uit te voeren, schreef hij in samenwerking met Herman J. Mankiewicz het scenario voor Citizen Kane. De belangrijkste fotografie vond plaats in 1940, hetzelfde jaar waarin de innovatieve trailer werd vertoond, en de film werd uitgebracht in 1941.
Hoewel het een kritische succesfactor was, slaagde Citizen Kane er niet in break-even te draaien aan de kassa. De film verdween na de release, maar keerde terug naar de publieke aandacht toen hij werd geprezen door Franse critici zoals André Bazin en opnieuw werd uitgebracht in 1956. In 1958 werd de film verkozen tot nummer 9 op de prestigieuze lijst van Brussel 12 op de lijst van 1958. World's Fair. Citizen Kane werd door de Library of Congress geselecteerd om deel uit te maken van de eerste groep van 25 films uit 1989 voor bewaring in de National Film Registry van de Verenigde Staten vanwege hun 'culturele, historische of esthetische betekenis'. >
In een landhuis genaamd Xanadu, onderdeel van een uitgestrekt paleisachtig landgoed in Florida, ligt de oude Charles Foster Kane op zijn sterfbed. Hij houdt een sneeuwbol vast, zegt zijn laatste woord, "Rosebud", en sterft. Een overlijdensbericht beschrijft het leven van Kane, een extreem rijke krantenuitgever en industriemagnaat. Kane's dood wordt sensationeel nieuws over de hele wereld en de producent van het journaal geeft journalist Jerry Thompson de opdracht om de betekenis van "Rosebud" te ontdekken.
Thompson wil Kane's vrienden en medewerkers interviewen. Hij probeert zijn tweede vrouw, Susan Alexander Kane, nu alcoholiste en manager van haar eigen nachtclub, te benaderen, maar ze weigert met hem te praten. Thompson bezoekt de privéarchieven van de inmiddels overleden bankier Walter Parks Thatcher. Via de memoires van Thatcher leert Thompson over de opkomst van Kane, die een kostganger was in Colorado, en de teloorgang van zijn persoonlijke fortuin.
In 1871 werd goud ontdekt dankzij een mijnclaim van Kane's moeder, Mary Kane. Ze huurt Thatcher in om een trust op te richten die Kane's opleiding zal verzekeren en zijn voogdij op zich zal nemen. Terwijl de ouders en Thatcher de afspraken in het pension bespreken, speelt de jonge Kane buiten vrolijk met een slee in de sneeuw. Toen Kane's ouders hem aan Thatcher voorstelden, raakte de jongen Thatcher met zijn slee en probeerde weg te rennen.
Toen Kane op 25-jarige leeftijd de controle over zijn trust overnam, maakten de productiviteit van de mijn en de verstandige investeringen van Thatcher Kane tot een van de rijkste mannen ter wereld. Kane nam de controle over de krant New York Inquirer over en begon een carrière in de ‘gele journalistiek’, waarbij hij schandalige artikelen publiceerde die de zakelijke belangen van Thatcher (en die van hemzelf) aanvielen. Kane verkocht zijn imperium aan Thatcher nadat hij door de beurskrach van 1929 in geldnood zat.
Thompson interviewt Kane's persoonlijke zakenmanager, de heer Bernstein. Bernstein herinnert zich dat Kane de beste beschikbare journalisten inhuurde om de oplage van de Inquirer te vergroten. Kane kwam aan de macht door met succes de publieke opinie over de Spaans-Amerikaanse oorlog te manipuleren en te trouwen met Emily Norton, de nicht van de president van de Verenigde Staten.
Thompson interviewt Kane's beste vriend, Jedediah Leland, in een verpleeghuis. Leland zegt dat Kane's huwelijk met Emily in de loop der jaren uiteenviel, en dat hij een affaire begon met amateurzangeres Susan Alexander terwijl hij zich kandidaat stelde voor gouverneur van New York. Zijn vrouw en haar politieke tegenstander ontdekten de affaire en het publieke schandaal maakte een einde aan zijn politieke carrière. Kane trouwde met Susan en dwong haar tot een vernederende operacarrière waarvoor ze noch het talent, noch de ambitie had, en ging zelfs zo ver dat ze een grote operazaal voor haar bouwde. Nadat Leland een negatieve recensie begon te schrijven over Susans rampzalige operadebuut, ontsloeg Kane hem, maar voltooide de negatieve recensie en drukte deze af. Susan protesteert dat ze nooit een carrière in de opera wilde hebben, maar Kane dwingt haar het seizoen voort te zetten.
Susan gaat akkoord met een interview met Thompson en beschrijft de nasleep van haar operacarrière. Ze probeerde zelfmoord te plegen en Kane liet haar uiteindelijk stoppen met zingen. Na vele ongelukkige jaren en geraakt te zijn door Kane, besloot ze uiteindelijk hem te verlaten. Raymond, Kane's butler, zegt dat nadat Susan was vertrokken, hij met geweld de inhoud van haar kamer begon te vernietigen. Toen hij een sneeuwbol tegenkwam, kalmeerde hij en zei 'Rozenknop'. Thompson concludeert dat hij het mysterie niet kan oplossen en dat de betekenis van Kane's laatste woord een mysterie zal blijven.
Terug in Xanadu worden de bezittingen van Kane door het personeel gecatalogiseerd of weggegooid. Ze vinden de slee waar de achtjarige Kane op speelde op de dag dat hij werd ontvoerd uit zijn huis in Colorado en gooien deze samen met andere spullen in een oven. Achter hun rug brandt de slee langzaam en de bedrijfsnaam, gedrukt op de achterkant, wordt zichtbaar door de vlammen: "Rosebud".
