Ontdek de boeiende poster voor “Once Upon a Time in America”: een tijdloos filmisch meesterwerk dat je meeneemt naar een wereld van diepe emoties. Dompel jezelf onder in de boeiende wereld van deze iconische film en laat je meeslepen door het spannende verhaal, de aangrijpende personages en de unieke sfeer. De poster, een waar venster op dit meesterlijke universum, weerspiegelt op subtiliteit en kracht de gevoelens die de film oproept: nostalgie naar vervlogen tijden, de kracht van vriendschapsbanden en de bitterheid van spijt. Elk visueel detail van deze zorgvuldig ontworpen poster vertelt een verhaal op zich en spreekt tot de verbeelding. Dompel jezelf onder in het suggestieve visuele universum van “Once Upon a Time in America” via deze poster die de essentie van de film vastlegt en een onvergetelijke mix van fascinatie, verwondering en emotie in je opwekt.
- Papiereigenschappen:
- 🎨 Doek: mondiale standaard in termen van afdrukken en imiteert de look van een “canvasschilderij”.
- Standaard bevat de poster een 4 cm witte rand voor inlijsten (lijst niet inbegrepen). Als u dit niet wilt, kiest u "zonder witte rand".
- ✅ Grootte: verschillende keuzes beschikbaar. ✅
- Hoge UV-bestendigheid.
- Levendigheid van kleuren maximaal, zonder reflecties.
- Papier gerecycled, wat een respect voor het milieu.
- Ingepakte poster zorgvuldig en afgeleverd in een beschermbuis voor een totale bescherming.
-
GRATIS STANDAARDVERZENDING.
⚠️ Frame niet inbegrepen. ⚠️
Beschrijving van deze Once Upon a Time in America-poster
Once Upon a Time in America is Sergio Leone's laatste film uit 1984. Met Robert De Niro en James Woods in de hoofdrollen als jonge Joden die van jongens in het Joodse getto van New York uitgroeien tot leidende figuren in de georganiseerde misdaad in New York.
De film ging in première op het filmfestival van Cannes in 1984 in de originele versie, die 229 minuten duurt (3 uur en 49 minuten). In de Verenigde Staten werd de film uitgebracht in een verkorte versie, die bijna 90 minuten korter was dan het origineel, dat in Europa werd vertoond. In de verkorte versie werden contemplatiescènes geïntroduceerd en werden de gebeurtenissen chronologisch georganiseerd. De Amerikaanse versie kreeg daarom veel kritiek en faalde commercieel aan de kassa. Teleurgesteld door het slechte succes en de reacties van critici en publiek op deze versie, maakte Leone tot zijn dood in 1989 geen films meer.
De film wordt geassocieerd met drie tijdperken uit de Amerikaanse geschiedenis, met twee flashback-sequenties (voornamelijk in het jaar 1921 en 1933), met 1968, waarin de hoofdpersoon zich zijn leven herinnert. Na een anoniem pleidooi om na 35 jaar onderduiken terug te keren naar New York, wordt David 'Noodles' Aaronson gedwongen zijn verleden onder ogen te zien terwijl hij op zoek gaat naar de persoon die hem heeft gevonden.
Na de dood van zijn vrienden in 1933, Max, Patsy en Cockeye, gedood door de politie tijdens een vuurgevecht, verstopt Noodles, die wordt achtervolgd door een maffia, zich in een opiumschuilplaats. Ondergedoken koestert hij herinneringen aan zijn jeugd in de jaren twintig in New York. Young Noodles (Tiler) 1921. trekt zich als arme straatzwerver terug in het Joodse getto van Brooklyn. Zijn bende bestaat uit Patrick "Patsy" Goldberg (Bloom), Phillip "Cockeye" Stein (Curran) en Dominic (Moazezi), die geen achternaam heeft. De misdaad in het getto wordt gecontroleerd door de lokale bandiet Bugsy (Russo), die ook zijn eigen bende heeft.
Noodles en zijn bende ontmoeten Max Bercovitz (Jacobs) en starten hun eigen bedrijf met de medeleider van Noodles en Max. De belangrijkste secundaire thema's van de film zijn het verzamelen van buit in een tas die ze achterlaten in een kluisje bij de bushalte (detail van de belangrijkste actie). Noodle's onophoudelijke flirten met Deborah (Connelly), een meisje uit de buurt dat danseres en actrice wil worden, en een benderelatie met Deborah's broer, Fat Moe (Monetti). De jeugdherinnering eindigt in een tragedie als Bugsy, woedend over het succes en de onafhankelijkheid van de jongen, Dominic vermoordt. Noodles neemt wraak door Bugsy met een mes dood te steken. Op dat moment verschijnt de politie en wordt Noodles veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf.
De nieuwe flashbackreeks begint in 1933, toen Noodles (De Niro) uit de gevangenis werd vrijgelaten. Al snel ontmoet hij zijn oude bende: Max (Woods), Patsy (Hayden) en Cockey (Forsythe), die grote drankdealers zijn geworden. Na een korte ontmoeting met Deborah (McGovern), haar broer Fat Moe (Rapp), die hun illegale bar runt, en Patsy's vriendin Peggy (Ryder), die hun bordeel runt, keert Noodles terug naar oude manieren wanneer hij wordt ingehuurd door de gebroeders Minaldi. , Joe (jong) en Frankie (Pesci). De Minaldis willen dat de bende een lading diamanten van de juweliers steelt en deze naar Joe brengt.
Tijdens de overval ontmoeten we Carol (Weld), de secretaresse van de juwelier, die Noodles verkracht terwijl de anderen de diamanten stelen. Vervolgens vermoorden ze Joe en zijn mannen op een verlaten kade. Noodles is woedend, maar Max onthult hem dat Frankie heeft afgesproken om Joe uit te schakelen en vertelt hem dat dit meer bendewerk kan opleveren. Noodles verzet zich tegen de samenwerking met de maffia en wijst er vooral op dat Frankie hem op een dag zou kunnen bevelen Max te vermoorden, maar al snel dwaalt hij af van het onderwerp.
De bende raakte al snel dieper verbonden met de maffia. Ze komen tussenbeide in een staking van staalarbeiders om vakbondsbaas Jimmy Conway O'Donnell (Williams) te beschermen tegen tycoon Crowning (Gerard Murphy) en zijn huurmoordenaars, geleid door Joe Kukavica (Bright). De bende wordt gedwongen betrokken te raken bij de corrupte politiechef Vincent Aiello, die wordt omgekocht door een staalarbeider. Ze vervangen de baas van de pasgeborene door een andere baby in het ziekenhuis. Kort daarna raakt Carol steeds meer geassocieerd met de bende en wordt ze verliefd op Max. Noodles gaat naar een ontmoeting met Deborah en nadat hij haar heeft afgewezen, verkracht hij haar op de achterbank van een gehuurde limousine.
Max brengt vier vrienden steeds vaker in contact met de maffia, de vakbonden en de politiek. Hij wordt hebzuchtig in zijn verlangen dat de bende een respectabeler standpunt inneemt, maar Noodles is het daar nog steeds niet mee eens. Na het verbod stelt Max voor om een bank van de New York Federal Reserve te beroven, en Noodles begint bezwaar te maken, in de overtuiging dat het zelfmoord is. Carol overtuigt Noodles om de politie een plan te geven, in de hoop dat drie vrienden worden gearresteerd. Helaas kwamen Max, Patsy en Cockeye om het leven tijdens een confrontatie met de politie; het blijkt dat het lichaam van Max is verbrand, zodat hij niet eens kan worden geïdentificeerd. Noodles, die geld nodig heeft om te ontsnappen, gaat naar de bushalte, maar ontdekt dat iemand geld uit een tas heeft gepakt en vervangen door kranten.
De actie werd vervolgens verplaatst naar 1968. Noodles keert terug uit Buffalo, waar hij 35 jaar onder een valse naam heeft gewoond. Terug in de oude wijk bezoekt hij Moe, die nog steeds de bar runt, en Deborah, nu een succesvolle actrice die een relatie heeft met minister van Handel Christopher Bailey. Noodles gaat weer naar de bushalte en vindt geld in de koffer met een anoniem bericht dat hij vooruit betaald is voor de laatste klus. Het wordt hem meteen duidelijk dat Max nog leeft, dat hij zijn dood in 1933 in scène heeft gezet met de hulp van de menigte en weer opstaat, dit keer als de machtige en rijke Bailey. Terwijl hij wordt gevolgd door een corruptieonderzoek, stuurt "Bailey" een kist vol geld, waarmee hij noedels wil inhuren om hem te vermoorden. Max zal onbezoedeld weglopen en Noodles krijgt de kans wraak te nemen op de man die zijn leven heeft gestolen. Noodles weigert en vertrekt. Hij verlaat het landgoed van Bailey en merkt de man, Max, op terwijl hij hem volgt. Op dat moment passeerde een vuilniswagen tussen de twee, en toen deze wegreed, verdween de andere man. De camera stelt scherp op hoe de vrachtwagen het afval verplettert, wat suggereert dat Max zelfmoord pleegt door zichzelf in de machine te werpen. Terwijl de lichten van de vrachtwagen in de nacht vervagen, passeren twee auto's vol dronkaards de andere kant op. Eén voertuig dateert uit de jaren dertig en de mensen waren gekleed in kleding uit die periode. Het is onduidelijk of dit weer een flashback is of een verkleedfeest op wielen. De film keert terug naar de jaren dertig met noedels in een opiumschuilplaats. Hij ligt op een bedje zoals aan het begin van het verhaal, haalt wat opium uit een pijp, draait zich naar de camera en begint vrolijk te lachen. Het beeld bevriest, de haast om te vertrekken begint.