Vintage poster van de kleur paars
Prix régulier €24,99 Prix réduit €21,99
Gratis bezorging
Blijf niet rondhangen! Er blijft niets anders over dan 20 exemplaren beschikbaar!
20 bestellingen in de afgelopen 24 uur.
Ontdek het meesterwerk van Steven Spielberg via het fantastische ontwerp van deze prachtige The Color Purple-poster die je zeker zal verbazen!
- Papierkenmerk:
- 🎨 Doek: mondiale standaard in termen van afdrukken en imiteert de look van een “canvasschilderij”.
- Standaard bevat de poster een 4 cm witte rand voor inlijsten (lijst niet inbegrepen). Als u dit niet wilt, kiest u "zonder witte rand".
- ✅ Grootte: verschillende keuzes beschikbaar. ✅
- Hoge UV-bestendigheid.
- Levendigheid van kleuren maximaal, zonder reflecties.
- Papier gerecycled, wat een respect voor het milieu.
- Ingepakte poster zorgvuldig en afgeleverd in een beschermbuis voor een totale bescherming.
-
GRATIS STANDAARDVERZENDING.
⚠️ Frame niet inbegrepen. ⚠️
Beschrijving van deze poster: de kleur paars
The Color Purple is een Amerikaanse film uit 1985, geregisseerd door Steven Spielberg en geschreven door Menno Meyjes, gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1982 van Alice Walker. Het is Spielbergs achtste film in de rol van regisseur markeert een keerpunt in zijn carrière, nu hij afstand neemt van de zomerse blockbusters waarvoor hij bekend was geworden. Het is ook de eerste speelfilm geregisseerd door Spielberg waarvan de muziek niet is gecomponeerd door John Williams, maar door Quincy Jones, eveneens een producer. De cast speelt Whoopi Goldberg in haar eerste rol, met Danny Glover, Oprah Winfrey in haar filmdebuut, Margaret Avery, Rae Dawn Chong, Willard Pugh en Adolph Caesar.
De film, gefilmd in de provincies Anson en Union in North Carolina, vertelt het verhaal van een jonge Afro-Amerikaanse vrouw genaamd Celie Harris en toont de problemen waarmee Afro-Amerikaanse vrouwen aan het begin van de 20e eeuw te maken kregen, waaronder huiselijk geweld en incest , pedofilie, armoede, racisme en seksisme.
De film was een kassucces en bracht $ 142 miljoen op met een budget van $ 15 miljoen. De film kreeg lovende kritieken, vooral vanwege het acteerwerk (met name Goldberg), de regie, het scenario, de muziek en de productie. Het werd echter door sommigen ook bekritiseerd omdat het "overdreven sentimenteel" en "stereotiep" was, en werd door sommige delen van de NAACP geboycot vanwege de weergave van verkrachting. Desalniettemin werd de film genomineerd voor elf Academy Awards, waaronder die voor Beste Film, Beste Actrice voor Goldberg, Beste Vrouwelijke Bijrol voor Avery en Winfrey en Beste Bewerkte Scenario, maar won geen enkele prijs en Spielberg werd niet genomineerd voor beste regisseur; op dat moment had het het record voor de film met de meeste nominaties zonder Oscar-overwinning sinds The Turning Point (1977). Het ontving ook vier Golden Globe Award-nominaties, waarbij Goldberg Beste Actrice in een Dramafilm won. Spielberg ontving een Directors Guild of America Award voor Outstanding Directorial Achievement en een Golden Globe-nominatie. De film werd later opgenomen in de boekenreeks The Great Movies van Roger Ebert.
Op het platteland van Hartwell, Georgia, in het begin van de 20e eeuw, is Celie Harris een Afro-Amerikaanse tiener die twee kinderen had die geboren waren door verkrachting door haar gewelddadige vader, die ze uit hun huis verwijderde voordat ze Celie aan Albert uithuwelijkte. Meneer" Johnson.
Meneer, een weduwnaar, wilde in eerste instantie trouwen met Nettie, de jongere zus van Celie, tot wie hij zich aangetrokken voelt. Hij misbruikt Celie ook, en haar kinderen mishandelen haar. Op een dag loopt Nettie van huis weg omdat ze het beu is om de seksuele avances van haar vader af te weren en zoekt ze haar toevlucht bij Celie, waar de twee beloven elkaar te schrijven als ze gescheiden zijn. Wanneer Meneer Nettie seksueel probeert te misbruiken, vecht ze terug en hij schopt haar woedend eruit, waarmee hij de belofte vervult die zij en Celie hadden gedaan.
Jaren later, in 1916, werd Celie zwak door het misbruik dat ze tijdens haar jeugd had ondergaan. Meneer's zoon Harpo trouwt met Sofia, en Celie is geschokt als ze ziet dat zij een matriarchaal huishouden leidt. Harpo probeert Sofia te overmeesteren en te raken, maar dat mislukt. Celie adviseert Harpo om Sofia te verslaan. Sofia vecht terug en confronteert Celie en onthult haar lange geschiedenis van misbruik. Ze dreigt Harpo te vermoorden als hij haar nog een keer slaat en zegt tegen Celie dat ze hetzelfde moet doen met meneer. Nadat Harpo er niet in slaagt te veranderen na jaren van aanhoudend misbruik tussen hen, vertrekt Sofia en neemt hun kinderen mee.
Meneer en Harpo brengen Shug Avery mee naar huis, een zieke showgirl en de oude minnares van Mister. Celie, die langzaamaan dol op Shug raakte dankzij een foto die naar meneer werd gestuurd, is onder de indruk van Shug's sterke wil. Ze behandelt Shug en Shug vindt haar op haar beurt leuk door een lied over haar te schrijven en uit te voeren in Harpo's nieuwe jukebox, die hij samen met zijn vriendin Squeak runt. Shug vertelt Celie dat ze naar Memphis verhuist, en Celie vertrouwt Shug toe dat meneer haar slaat. Shug vertelt Celie dat ze mooi is en dat ze van haar houdt, en ze kussen elkaar. Celie pakt haar spullen om Shug naar Memphis te volgen, maar ze wordt betrapt door meneer.
Ondertussen werd Sofia gevangengezet omdat ze de burgemeester van de stad had geslagen nadat hij haar had geslagen omdat ze zijn vrouw had beledigd. De jaren gaan voorbij en ze is niets meer dan een schaduw van zichzelf. Ze wordt vrijgelaten uit de gevangenis, maar de rechter beveelt haar onmiddellijk om bediende te worden van de vrouw van de burgemeester, mevrouw Millie. Sofia heeft haar kinderen al acht jaar niet gezien en krijgt een kerstfeest van mevrouw Millie om bij haar familie te zijn nadat ze Celie in de stad heeft ontmoet, maar mevrouw Millie geeft toe nadat ze in paniek raakte terwijl ze probeerde de tuin te verlaten en er niet in slaagde de auto's in te schakelen uitrusting.
Shug keert terug naar Celie en Mister met haar nieuwe echtgenoot Grady, die voor zaken in de stad is. Grady en meneer worden dronken terwijl Shug de brievenbus controleert. Ze vindt een brief van Celie's zus in Afrika. Shug geeft Celie de brief van Nettie, die haar vertelt dat ze werkt voor een stel dat Celie's kinderen heeft geadopteerd. Celie en Shug beseffen dat meneer Nettie's brieven voor Celie heeft verborgen. Terwijl hij en Grady aan het drinken zijn, doorzoeken Shug en Celie het huis en vinden een verborgen compartiment onder de vloer met bundels van Nettie's ongelezen brieven.
Celie zit vast in haar leeswerk en hoort de oproepen van meneer om hem te scheren niet, en hij geeft haar een klap. Celie probeert meneer te vermoorden met haar scheermes, maar Shug houdt haar tegen. Tijdens een familiereünie spreekt Celie zich eindelijk uit tegen meneer en zijn jarenlange misbruik, tot grote vreugde van Shug. Deze vechtlust zorgt er ook voor dat Sofia terugkeert naar haar oude zelf, en zet Squeak ertoe aan erop aan te dringen dat mannen haar echte naam, Mary Agnes, gebruiken. Celie reageert op de beschimpingen van meneer door hem te vervloeken. Shug en Grady vertrekken en nemen Celie en Mary mee.
Jaren later herenigt Shug zich met haar vader, die predikant is, na jaren van vervreemding vanwege zijn afkeuring van het levenspad dat ze heeft gekozen. Meneer werd een eenzame dronkaard en liet zijn huis en boerderij in verval raken. Harpo maakte het goed met Sofia; ze runnen nu samen de bar, en Shug treedt daar altijd op als ze naar de stad komt. Wanneer Celie's vader sterft, komt ze er uiteindelijk via de brieven van Nettie achter dat hij toch niet hun biologische vader was. Toen hun moeder stierf, erfden Celie en Nettie legaal 'haar' eigendommen, en het huis en de winkel die aan haar biologische vader hadden toebehoord, gingen over op Celie.
Celie begint een kleermakerswinkel te runnen. Meneer ontvangt een brief van Nettie gericht aan Celie, haalt geld uit zijn geheime voorraad en regelt de terugkeer van Nettie, haar man en Celie's kinderen van Afrika naar de Verenigde Staten. Terwijl meneer, verlost, van een afstandje toekijkt, komen Celie, Nettie en de kinderen weer bij elkaar en komen de twee zussen weer bij elkaar voor een spelletje tapdansen uit hun kindertijd.
