Vintage poster van De brug over de rivier de Kwai
Prix régulier €24,99 Prix réduit €21,99
Gratis bezorging
Blijf niet rondhangen! Er blijft niets anders over dan 20 exemplaren beschikbaar!
20 bestellingen in de afgelopen 24 uur.
Dompel jezelf onder in het hart van een ontroerend en ontroerend verhaal met onze aangrijpende poster voor de film The Bridge on the Khai River. Dit filmische meesterwerk neemt je mee op een tumultueuze reis vol hartstochtelijke liefde, aangrijpende opoffering en ontembare hoop. Laat je meeslepen door de intense emoties die op elk moment worden onthuld en dompel jezelf onder in een onvergetelijk verhaal dat in je geheugen gegrift zal blijven.
- Papierkenmerk:
- 🎨 Doek: mondiale standaard in termen van afdrukken en imiteert de look van een “canvasschilderij”.
- Standaard bevat de poster een 4 cm witte rand voor inlijsten (lijst niet inbegrepen). Als u dit niet wilt, kiest u "zonder witte rand".
- ✅ Grootte: verschillende keuzes beschikbaar. ✅
- Hoge UV-bestendigheid.
- Levendigheid van kleuren maximaal, zonder reflecties.
- Papier gerecycled, wat een respect voor het milieu.
- Ingepakte poster zorgvuldig en afgeleverd in een beschermbuis voor een totale bescherming.
-
GRATIS STANDAARDVERZENDING.
⚠️ Frame niet inbegrepen. ⚠️
Beschrijving van deze filmposter The Bridge On The Khai River
The Bridge on the River Kwai is een epische oorlogsfilm uit 1957, geregisseerd door David Lean en gebaseerd op de roman uit 1952 geschreven door Pierre Boulle. Hoewel de film de historische setting van de aanleg van de Birmaspoorlijn in 1942–1943 gebruikt, zijn de plot en karakters van Boulle's roman en scenario bijna volledig fictief. De cast bestaat uit William Holden, Alec Guinness, Jack Hawkins en Sessue Hayakawa.
Het script was oorspronkelijk geschreven door scenarioschrijver Carl Foreman, die later werd vervangen door Michael Wilson. Beide schrijvers moesten in het geheim werken, omdat ze door Hollywood op de zwarte lijst stonden en naar Groot-Brittannië waren gevlucht om te kunnen blijven werken. Als gevolg hiervan kreeg Boulle, die geen Engels sprak, de Oscar voor het beste bewerkte scenario; vele jaren later ontvingen Foreman en Wilson postuum de Academy Award.
The Bridge on the Khai River wordt nu algemeen erkend als een van de beste films ooit gemaakt. Het was de meest opbrengende film van 1957 en kreeg overweldigend positieve recensies van critici. De film won zeven Academy Awards (waaronder die voor Beste Film) tijdens de 30e Academy Awards. In 1997 werd de film als "cultureel, historisch of esthetisch significant" beschouwd en door de United States Library of Congress geselecteerd voor bewaring in de National Film Registry. De film werd opgenomen in de lijst van de beste Amerikaanse films ooit gemaakt door het American Film Institute. In 1999 riep het British Film Institute The Bridge on the River Kwai uit tot de elfde grootste Britse film van de twintigste eeuw.
Begin 1943 arriveerde een contingent Britse krijgsgevangenen, onder leiding van kolonel Nicholson, in een Japans gevangenkamp in Thailand. US Navy Commander Shears vertelt over de gruwelijke omstandigheden. Nicholson verbiedt elke ontsnappingspoging omdat het hoofdkwartier hen beval zich over te geven, en ontsnappingen konden worden beschouwd als in strijd met bevelen. Bovendien maakt de dichte omringende jungle ontsnapping vrijwel onmogelijk.
Kolonel Saito, de kampcommandant, deelt de nieuwe gevangenen mee dat ze allemaal zullen werken, zelfs officieren, aan de bouw van een spoorbrug over de rivier de Kwai die Bangkok en Rangoon zal verbinden. Nicholson maakt bezwaar en deelt Saito mee dat de Conventie van Genève officieren vrijstelt van handenarbeid. Nadat de manschappen naar de brug zijn gegaan, dreigt Saito te worden neergeschoten, totdat majoor Clipton, de Britse arts, Saito waarschuwt dat er te veel getuigen zijn om 'weg te komen met moord'. Saito laat de agenten de hele dag in de intense hitte staan. Die avond werden de agenten in een strafhut geplaatst, terwijl Nicholson werd geslagen en opgesloten in een ijzeren kist.
Shears en twee anderen ontsnappen. Alleen hij overleeft, hoewel hij gewond raakt. Hij dwaalt een Birmaans dorp binnen, wordt behandeld en bereikt uiteindelijk de Britse kolonie Ceylon.
Het werk aan de brug verloopt slecht, vanwege gebrekkige Japanse technische plannen en het trage tempo en de opzettelijke sabotage van de gevangenen. Saito moet rituele zelfmoord plegen als hij de snel naderende deadline niet haalt. Wanhopig gebruikt hij de verjaardag van de Japanse overwinning in de Russisch-Japanse oorlog in 1905 als excuus om zijn gezicht te redden; hij kondigde een algemene amnestie aan, waarbij hij Nicholson en zijn officieren bevrijdde en hen vrijstelde van handenarbeid. Nicholson is geschokt door het slechte werk van zijn mannen en geeft opdracht tot de bouw van een geschikte brug, met de bedoeling dat deze een eerbetoon zal zijn aan de vindingrijkheid van het Britse leger voor de komende eeuwen. Clipton verzet zich hiertegen en gelooft dat het een samenwerking met de vijand is. Nicholsons obsessie met de brug bracht hem er uiteindelijk toe zijn officieren vrijwillig handarbeid te laten verrichten.
Shears profiteert onbewust van zijn ziekenhuisverblijf in Ceylon als onderdeel van een commandoschool genaamd "Force 316" (waarschijnlijk gebaseerd op de echte Special Operations Executive (SOE) Force 136). De algemeen directeur van de SOE nodigt Shears uit om deel te nemen aan een commandomissie om de brug te vernietigen zodra deze voltooid is. Shears probeert uit de missie te ontsnappen door te bekennen dat hij zich voordeed als een officier, in de hoop op een betere behandeling door de Japanners. Warden antwoordt dat hij het al wist en dat de Amerikaanse marine ermee had ingestemd hem over te plaatsen naar de Britse SOE met de gesimuleerde rang van majoor om schaamte te voorkomen. Shears beseft dat hij geen keus heeft en meldt zich vrijwillig aan.
Warden, Shears en twee andere parachutecommando's in Thailand; één, Chapman, sterft nadat hij in een boom is gevallen, en Warden raakt gewond tijdens een ontmoeting met een Japanse patrouille en moet op een draagbaar worden gedragen. Hij, Shears en Joyce bereiken de rivier op tijd met de hulp van Siamese vrouwelijke dragers en hun dorpshoofd, Khun Yai. Onder dekking van de duisternis planten Shears en Joyce explosieven op de torens van de brug. Een trein met belangrijke hoogwaardigheidsbekleders en soldaten zal de volgende dag als eerste de brug oversteken, en de directeur wil beide vernietigen. Bij het aanbreken van de dag daalde het rivierpeil echter, waardoor een deel van de draad die de explosieven met de ontsteker verbond, bloot kwam te liggen. Nicholson ziet de draad en brengt deze onder de aandacht van Saito. Als de trein nadert, haasten ze zich naar de kust om het te onderzoeken. Joyce, die de ontsteker bemant, breekt de dekking en steekt Saito dood. Nicholson schreeuwt om hulp, terwijl hij probeert te voorkomen dat Joyce de ontsteker bereikt. Wanneer Joyce gewond raakt door Japans vuur, zwemt Shears naar de overkant, maar wordt zelf neergeschoten. Nicholson herkent Shears en roept uit: "Wat heb ik gedaan?"
Bewaker vuurt een mortier af, waarbij Shears en Joyce omkomen en Nicholson dodelijk gewond raakt. Stervend strompelt Nicholson naar de ontsteker en valt op de zuiger, waardoor de brug wordt opgeblazen en de trein de rivier af raast. De regisseur vertelt de Siamese vrouwen dat hij moest voorkomen dat iemand in handen van de vijand zou vallen en vertrekt met hen. Clipton is getuige van het bloedbad en schudt zijn hoofd en mompelt: "Waanzin! ... Waanzin!"
